Hoe het met mij gaat
Ik moet nodig ‘ns vertellen hoe het met mij gaat. Dit weblog staat al heel 2008 bol van de aankondigingen en mededelingen, er was niks zotisch meer aan. Het leek wel zo’n wijkkrantje vol met advertenties waartegen zelfs nee-stickers bestaan. Klaar voor een nee-sticker: dan heb je het ver geschopt. *kuch*
Kortom: klaar voor een herstart. En zoals dat gaat bij herstarts, we gaan eerst even een updateje doen.
Werk
Dit hele jaar bestaat uit de bordjes met ‘werk’ in de lucht houden. Zwiep-zwier-zwaai-ende-draai. Het was zwaar, het was lastig, het was veel, het was soms te weinig, het was spannend en het was soms 8 dagen in de week, maar het was de moeite waard. Ik heb donkere dagen moeten doorstaan, maar ervaar nu de superkick van iets tot stand te hebben gebracht. Van nul, nada, niente, tot waar ik nu sta: met een redelijk inkomen, een klein expanderend boomdiagrammetje dat men in de volksmond een netwerk noemt, een stel leuke opdrachtgevers en een prachtig Eiland.
Dat er vraag naar mij is. Naar ons. Het is zoveel beter dan ik durfde te dromen.
Kijk voor meer over de werkbordjes die we in de lucht houden op Het Eiland Neus.
België
Twee jaar en zestien dagen woon ik hier. Volgens mijn moeder gebruik ik al Vlaamse zinsconstructies, en dan ook nog eens die waarvan ik vooraf had gezegd dat ik die nooit zou overnemen, namelijk die met twee keer ‘gaan’ in een zin. Het moet niet gekker worden. Laatst kon ik de woorden aanrecht, wijnrank en koekenpan niet meer bedenken, omdat niemand die ooit nog tegen me zegt. Als ik in Nederland ben, steek ik mijn pinpas in winkels in de bovenkant van het pinapparaat, omdat dat hier bij Bancontact zo werkt. Totaal vergeten hoe dat ook alweer ging met die magneetstrip en dat trekken.
Ik voel me thuis hier, thuiser dan in Nederland. De rust is hier zoveel groter, er is minder wind, er zijn minder hard pratende mensen en er is minder ruimtelijke ordening: allemaal zaken die maken dat ik beter aard.
De Liefde
Mijn meneer en ik zijn een beetje een eng stel. Wij maken weinig ruzie, om niet te zeggen nooit. Wij hebben altijd zin in elkaars aanwezigheid en dat is een geschenk uit de hemel, want we werken op twee meter afstand van elkaar. Mijn meneer en ik zijn een eng stel omdat we 7 dagen per week 24 uur per dag op elkaars lip zitten, waardoor we onbedoeld erg op elkaar gaan lijken. Bovendien hebben we twee eigen talen, de ene is Radar Love, wat in plat Nederlands gewoon Telepathie heet en de andere is een onnavolgbare taal met als belangrijkste element allerlei personages in de derde persoon enkelvoud. Mijn meneer en ik zijn een beetje een eng stel en wij streven ernaar om nog enger te worden.
Vrije tijd
Het probleem met mijn werk is dat ik mensen lesgeef in hun vrije tijd, Met andere woorden: ik werk vaak ’s avonds of in het weekend. Tel daarbij op dat ik geneigd ben van maandag tot vrijdag te werken, omdat een werkweek nou eenmaal van maandag tot vrijdag loopt en je hebt een Zezunja die af en toe verzucht: ‘Ik moet volgende week dinsdag echt weer eens weekend nemen.’
De avonden dat ik geen cursussen geef, probeer ik vrij te houden, maar het grote probleem is dat ik op die avonden vaak maar één ding kan: hangen. Ik zou graag stukjes schrijven, figuurtjes tekenen, liedjes zingen, weblogs updaten, zaadjes planten of fietstochtjes maken, maar ik ben na een hele dag óf sociaal óf creatief zijn (of beide) geneigd tot low life culture: chips eten, bankhangen, tv kijken. Pfff.
Deze Zomer
Deze zomer is tamelijk werkloos, cursussen eindigen in juni en beginnen in september en alle andere afspraken zijn somehow ook buiten de maand juli in mijn agenda beland. Vorige week was ik een weekje met Yuri bij mijn ouders in een mooi oud boerderijtje in Overijssel en de komende drie weken gaan wij van boven naar beneden elke kamer een waardiger bestaan geven. Het klusspul staat klaar, het fototoestel ook, dus dit weblog mag gelijk een bricofeuilleton worden.
Deze zomer is de laatste zomer dat ik te arm ben om naar het buitenland te gaan: mark my words (dit is vooral een poging tot self-fulfilling prophecy). Ik miste het webloggen, dus ik begin er maar weer aan.
Dit was de herstart. Deze zomer wordt er geweblogd.
Ik kijk er naar uit!
Goedzo, want de zomers zijn altijd saai, zo met al die mensen die stoppen met webloggen en op vakantie gaan :)
Laat er nou ook nooit iemand wijnrank, aanrecht en koekenpan tegen mij zeggen. En dat terwijl ik gewoon in A’dam woon :-)
ik zeg: qua herstart is dit een kwalitatief hoogstaande.
Ik vind je herstart een erg fijne!
Vooral dat stukje over jou en je meneer bezorgde mij een enorm grote glimlach.
Fijn om te horen dat het goed met je gaat.
Verder: Hoera! Weer nieuwe zezunja logjes :)
En nu je weer herstart bent, krijgen we dan ook “kijk omhoog sammy, deel 2” te lezen?
zolang je geen franse woorden gaan rondstrooien
(zonder bijbehorende uitleg)
gaan ik gaan wel uithouden…
Ik ben er bij! Op jouw weblog. De hele zomer lang. En daarna ook nog als het een beetje meezit.
Vrouwe Zezunja,
Kunnen we hier dan ook stukjes aanvragen? Ik bedoel, werkt U deze zomer ook op bestelling? Ik mis namelijk uw stukjes over poezen. Nee, als U eens – ’t is bijna niet mogelijk – zonder inspiratie zit, dan zuigt U maar weer eens een kattenlogje uit uw duim.
En gaat U nu werkelijk het opruimen van elke kamer in uw huisje uitvoerig beschrijven? Dat lijkt me wel een hele uitdaging. Schrijf liever over de liefde.
Met vriendelijke groeten,
De Drs.
P.S. Hete seks mag ook ;)
@ Roos: Maar men presteert het om wel dagelijks druivelaar, pan en kast tegen mij te zeggen. Men verloedert mij…
@ heer ’ti: De poezen worden een beetje opgespaard voor het nieuwe weblog dat we in het najaar openen. Zie de aankondiging hier.
En u weet toch dat zelfs mijn bricologjes een spanningsboog hebben van hier tot Tokyo? Herinnert u zich nog het raadspelletje van het Zebrakastje? Hete seks is nog altijd mogelijk.
En ook nog welkom, dank, hallo en merci aan de rest. Dawasik in alle haast vergeten.
Jaloersmakend verhaaltje hoor. :-) Met jou is het goedgekomen, dus dat komt het met je weblog ook wel.
Ok, maar als het toch niet zo’n drukke zomer is, dan past het misschien nog eens om “vijf wijn” achterover te kieperen op mijn kosten, nu ik nog net de armzalige dikke poen verdien als dir.? Of niet?