Het Zoentaboe- Zezoenja

Dit stukje verscheen als column op VPRO’s Café De Liefde.

Dan zat ik met mijn kleine knietjes opgevouwen in mijn nachtjapon en dan begon Bobby Ewing met Pamela te zoenen. Zo’n hapzoen – mond open, een kwart slag draaien en hop: op elkaar. Ik stel me voor dat vissen zo zoenen. Meestal was dat het moment dat ik wegkeek, schaamrood op de kaken: ze zoenen!

Het zoentaboe is complexe materie. Enerzijds is zoenen de softdrugs onder de seksuele handelingen. In een film voor alle leeftijden komt soms warempel wat gelebber voor en mijn ouders stuurden me niet naar bed als er in Dallas een kus langskwam.

Maar tegelijkertijd is het iets waarover we de lippen op elkaar houden. Mijn moeder kwam me op mijn twaalfde alles vertellen over condooms en vieze mannen, maar hoe je je moet gedragen in geval van stevig tongzoenen bleef een blinde vlek. En ook op school kwam het niet aan bod. Sterker: ik geloof dat zoenen op school niet bestond. We begonnen bij biologie gelijk aan de voortplanting.

Waar je bij seks algauw therapeutisch moet praten – aangeven wat je wilt, het gaat niet vanzelf, je partner kan niet raden wat je lekker vindt – zou dat bij zoenen potsierlijk worden. Ten eerste is het lastig om te praten tijdens het zoenen. Als iemand ergens onder de lakens tussen je benen ligt, kun je nog naar beneden roepen dat het langzamer of sneller moet, maar met een mond op je mond gaat dat een stuk moeilijker. En achteraf napraten…
‘Lief?’
‘Ja?’
‘We moeten eens praten.’
‘Ja?’
‘Ja, over onze zoenen.’
‘Uh…’
‘Ik vind dat we het vaker/minder vaak/langzamer/harder/zachter/ruwer moeten doen.’ (streep door wat niet van toepassing is)
‘Uh…’

Neuh…

De meeste mensen zullen liever aan hun ouders vertellen dat ze blowen dan dat ze heroïne spuiten, maar bij zoenen en seks is het net andersom. We praten met anderen liever over het echte werk. De dappere dodo in ons lijkt voortdurend bezig met kijk-mij-ns-een-taboe-doorbreken, maar de zoen blijft onbesproken.

En zo krijgen pubers van nu, die uit videoclips leren hoe ze moeten breezahsletten, projectjes over de liefde en seks en hoe je daarmee omgaat. Maar niemand die mijn moeder vertelde hoe het precies zat met Clark Gable die met zestig kilo Vivian Leigh in zijn armen nóg kon zoenen. En niemand die mij diets maakte dat wat Bobby en Pamela doen, voorbehouden is aan vissen en dat mond open, een kwart slag draaien en hop: op elkaar, echt een beláchelijke manier van zoenen is.

16 mei 2008 | Geen reacties

«

»

Geef een antwoord

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

0 Reacties

© 2020 Maartje Luif & KLEO, met dank aan Wannes Daemen • Leveringsvoorwaarden

Stuur een mailtje

Wil je meer informatie of heb je vragen? Mail mij!

Wordt verstuurd

Login met je gegevens

Je gegevens vergeten?