Het tandpastadopje is maar een hobbeltje van 1 x 1 cm

De Eenzame Planeet van Onmin: Zeden en gewoonten

Het is te gemakkelijk om nu over tandpastadopjes te beginnen, maar op de Eenzame Planeet van Onmin staan tandpastadopjes nu eenmaal model voor alles waarop een mens zijn frustratie kan projecteren.

In het klassieke verhaal spiegelen de tandpastadopjes het gevoel van onvrede het beste, bovendien zijn tandpastadopjes grijpbaar en je hebt ze snel weer onder controle. Je kunt je man misschien moeilijk vertellen dat het leven klote is en dat je hem daar het liefste voor verantwoordelijk zou willen stellen, maar je kunt wel roepen ‘Je hebt het tandpastadopje wéér niet op de tube gedaan, nu is a. de tandpasta uitgedroogd, zit b. de wasbak vol met vieze witte kringen, is c. het dopje kwijt en d. mijn humeur verpest.

Bij mij thuis is de beste reflector het doekje waarmee je de wc schoonmaakt, (‘Heb je het doekje waarmee je de wc hebt schoongemaakt op het aanrecht gelegd?! Getver, nu zittten er allemaal pleebacteriën op het aanrecht) of de wijze waarop de wc-rol is opgehangen (‘Het papier moet aan de muurkant’, ‘Nietes!’, Welles!’). Over het tandpastadopje hebben wij hoegenaamd geen mening, al was het maar omdat we tubes hebben met onscheidbare dopjes.

Maar soms stel ik me voor dat in onze relatiecommunicatie geen tandpastadopjes en pleerollen voorkomen, dat we onze woede en frustratie zonder tussenkomst van reflectieprullaria zouden moeten uiten. Dat we ons niet druk maken over de wijze waarop iemand het stuk kaas heeft opgeborgen, maar dat we altijd gelijk vertellen waar het echt over gaat.

‘Lief, ik had mij het leven heel anders voorgesteld. Ik wilde een relatie met iemand die mij op sleeptouw zou nemen, ik wilde een mooie carrière, ik wilde beroemd worden. En kijk waar ik nu zit. Op een armetierige wc, met de pleerol verkeerd om, en een relatie waarin we beiden uitgeput raken van frustratie over alles wat het net niet is.’

Nee, dan liever wat ge-emmer over een bakje tonijn dat onafgedekt in de koelkast staat (‘Nu smaakt zelfs de witlof naar tonijn!’). Want meestal valt het met dat kloteleven na een nachtje slapen wel weer mee, maar probeer dan nog maar eens te zeggen dat je misschien toch wel blij bent met de ander. Nee, dan het tandpastadopje. Dat is maar een hobbeltje van 1 x 1 cm. Eentje waar je gemakkelijk overheen stapt.

Zezunja schrijft voor VPRO’s Cafe De Liefde een reisgids in tien delen over het eeuwenoude vestingstadje Onmin en schetst het mistige dal waar de liefde op de helling staat. Ze duidt de cultuur, de taal en de mensen in het universum van ruzie, rotzakken en jij-bakken.
Alle hoofdstukken in de Eenzame Planeet van Onmin kunt u op VPRO’s Cafe De Liefde vinden.
1. overnachtingen
2. bezienswaardigheden
3. eten & drinken
4. officiële papieren
5. wisselkoers
6. historie
7. taal (volgt nog)
8. zeden en gewoonten
9. kinderplezier
10. omgeving

« Tsjoeketsjoek

Wat te doen in geval van groot verlies »