Het gaat over spuug en het is niet zo kort als ik wilde

De eenzaamheid kan enorm toeslaan als iemand op mijn wang spuugt. En dan bedoel ik niet spugen als in klodders en zo, maar zo’n minispatje op je wang of in je mondhoek. Zelden voel ik me meer aan mijn lot overgelaten als op het moment dat ik in de vuurlinie sta van iemand die met consumptie praat.

Ik ben zelf ook een met-consumptieprater, wegens beugelverleden en balk in mijn mond (waarover later meer), dus als er iemand is die weet dat zoiets kan gebeuren, ben ik het wel. Ik trek mij dan ook niet terug in mijn hoofd met een stapeltje verwijten, zo van ‘hee, jij spuugt op mijn wang’, nee, ik trek mij terug in mijn hoofd met empathie, schuldgevoel (!) en de overtuiging dat ik de redder van de situatie moet zijn.

De redder van de situatie, dat is een belangrijke job in een jong en dynamisch bedrijf. Aan mij de taak om iedereen met een big smile de situatie uit te loodsen. De eerste vraag die ik dan moet beantwoorden is: ga ik mijn instinct volgen en met mijn hand dat korte, koude spetje wegvegen?

Dat is gelijk een moeilijke vraag, want soms weet de spuger in kwestie niet dat-ie in je gezicht spuugde en dan is doen alsof er niets is gebeurd ook nog een mogelijkheid. Een zeer plausibele mogelijkheid zelfs, als je bedenkt dat het enige doel is: de situatie redden. Ik bedoel: zijn wij niet allen in wezen conservatief en willen we niet het liefst altijd doen alsof er niks is gebeurd?

Kortom: met die ene veeg zeg je tegen die ander: ‘Je spuugde in mijn gezicht en dat ga ik NU wegvegen.’ Probeer dan nog maar eens te doen alsof er niets is gebeurd.

Het probleem is echter dat je niet altijd weet of de ander het gezien heeft, waardoor de merkwaardige situatie kan ontstaan dat jij angstvallig probeert te doen alsof er niets is gebeurd, terwijl de ander zijn ogen gericht houdt op zijn eigen spatje. Hij zag het gebeuren, hij ziet hem nog zitten, maar er is een schijnsituatie ontstaan van mantels der liefde en goede vrede. En intussen zit jij met iets kouds op je wang.

Als je geluk hebt, droogt de spetter op, bij wat pech kan je de veegneiging niet bedwingen. In het ergste geval is hij verrast en beschaamd, omdat hij door die veeg fijntjes wordt gewezen op zijn orale tekortkomingen. Waarna je samen met de bal van je voet in de grond zit te poeren, terwijl je met gebogen hoofd allerlei sorry’s en tisnietergs stamelt.

En mijn god, hoe eenzaam is dat?

3 april 2008 | 15 reacties

«

»

Geef een antwoord

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

15 Reacties
  1. gewebkijk 3 april 2008

    een moment om je zakdoek te pakken en even quasi je neus te snuiten..?

  2. Susan 3 april 2008

    Zo veegde ik eens zonder over al deze situatiereddende dingen na te denken een spetje weg, waarop de spetteraar zei;’Ja, dat vind ik nou eenmaal fijn; met consumptie praten’. Heel ad rem, en ik stond met mijn mond vol tanden te proberen alsnog de situatie te redden maar stamelde niets dan onzin. Poeh!

  3. Lilimoen 3 april 2008

    Shit zeg, wat een leuk logje om helemaal in de sfeer te komen. Ik zit hier verdomme met een spugende peuter opgescheept. Dat gaat niet over een spatje, maar over liters. Ik veeg haar én mezelf proper, nu al een halve dag. Breng misschien een regenkapje mee. *grijnst*

  4. babette 3 april 2008

    nieuwe stek

  5. aargh 3 april 2008

    Het gaat over de complexiteit van menselijk gedrag en het is geen woord te lang! :-)

  6. Yuri Maanzand 3 april 2008

    Je kan hem ook de andere wang toekeren en vragen of hij nog een keer wil tuffen.
    Pardon, spugen.

  7. jolien 3 april 2008

    Vandaag spuugde er toevallig iemand op mijn wang! (wel heb ik ooit!) Het was een onbekende. In de bus. Terwijl ze aan het bellen was en veel te ver op mijn deel van de stoeltjes zat. Toen ik er wat van zei keek ze me heel agressief aan. Ik wilde dat ik wat met mijn voet in de grond kon poeren, in plaats daarvan stapte ik de volgende halte maar uit.

  8. Ivar 4 april 2008

    In onze familie zeiden ze in zo’n situatie steevast: ‘U spreekt vloeiend Nederlands’.

  9. Van De Pot Gerukte 4 april 2008

    Een goede veeg uit de pan. Dat zal de orator de volgende keer wel twee keer doen nadenken alvorens zijn gesprekspartner onder te kwijlen.

    Was getekend

  10. MC 4 april 2008

    Tenzij het Naomi Campbell was, hoeft u zich geen zorgen te maken.

  11. Auteur
    Zezunja 4 april 2008

    @ gewebkijk: Die zakdoek, of eigenlijk het ontbreken daarvan, is weer een heel ander verhaal.

    @ Lilimoen: Het werd een badeendje.

    @ Aargh: Woei, opluchting.

    @ Jolien: Wow, van zo’n afstand… Dan valt er niks meer te redden, dan zit er slechts een ding op: rennen.

  12. mir 4 april 2008

    vloeiend verhaaltje ook weer ( :

  13. Soes 4 april 2008

    Bah, wat een vies verhaaltje. En wat heb je dat vreselijk vies beschreven. Wat knap. :)

  14. Menno Nicolai 15 juni 2010

    Er zijn mensen die tijdens een gesprek een hand op je arm leggen. Niet per abuis, maar om een stukje warme medemenselijkheid te veinzen. Ik houd daarom altijd een ruime afstand tot mijn gesprekspartners en ben daardoor meestal ook wel buiten spuugbereik. Door mijn lengte wordt ik nooit in het gelaat getroffen. Wanneer ik des zomers overhemden met korte mouwen draag wil er wel eens een spatje mijn blote arm bereiken, maar daar maal ik niet om.

  15. Auteur
    Zezunja 15 juni 2010

    Ik beschouw dat als een goed advies.

© 2020 Maartje Luif & KLEO, met dank aan Wannes Daemen • Leveringsvoorwaarden

Stuur een mailtje

Wil je meer informatie of heb je vragen? Mail mij!

Wordt verstuurd

Login met je gegevens

Je gegevens vergeten?