Heel inefficiënt
Op de fiets na een werkoverleg voer ik altijd het gesprek dat ik had wíllen voeren.
20 augustus 2008 | 9 reacties
Gerelateerde Artikelen
-
-
[10 jaar zezunja.nl] Zondagen
Maartje in 2003, 29 jaar. Zondagen geven de meeste toegang tot herinneringen. De grond waarop mijn stoel staat heeft een andere naam, het mannetje in de radio spreekt in platte klinkers en een zachte g en ik drink koffie uit een espressoapparaat dat ...
-
Gipsfetisjisten
Ik ben verbijsterd. Dus als ik een beetje verbijsterd klink, kan dat kloppen. Want ik ben verbijsterd. Echt flabbergasted. Twee weken geleden had ik ineens 56 hits op een dag vanaf een link op een Duitse site. Ik klikte via Nedstats op die Duitse lin...
-
-
Een typisch geval van de weeromstuit
Ik moet de uitslag van een andere wedstrijd bijwonen, ons autodeelcontract regelen en onthouden wie er allemaal een hart onder de riem nodig hebben.
-
Zotteke verhuist: een column in Bubbels
Wie? Zotteke verscheen met een column in het tijdschrift Bubbels. Wat? Bubbels was een initiatief van het Instituut voor Multiculturele Ontwikkeling Forum, in samenwerking met het Redactielokaal En toen? Werd het project afgeblazen. Zotteke stierf ee...
-
Nooit meer in de wasbak hoeven piesen
En een keukentafel in de zon waardoor mijn cappuccino langer warm zal blijven.
-
Denkt u wel eens dat uw kat een hersentumor heeft?
En Kareltje heeft zich ook al bijna opgehangen...
![[10 jaar zezunja.nl] Zondagen](https://www.zezunja.nl/wp-content/images/2013/03/zezunjaterugblik1.jpg)
volg mij
Heel herkenbaar. Ik was laatst – na een sollicitatie – nog een week bezig met alles te perfectioneren. Beetje zinloos, maar ja ;-)
Hardop?
Ik bedoel, dat is óók heel normaal hoor.
Inderdaad heel herkenbaar. Na een sollicitatie, een moeilijk gesprek, een interview, een sketch, … en dan vallen de woorden en zinsneden netjes op hun plaats.
@ Skar: Ja! Ja! Zo lang kan dat duren! Vreselijk.
@ Aargh: Soms, maar meestal slechts prevelend. Vaak in een loop (het Engelse woord deze keer).
@ Eddie: Ja, ik wilde mezelf eigenlijk ook al aanvullen met interviews, moeilijke gesprekken en lessen. In de trein terug geef ik altijd de beste lessen.
Hm. Iemand gaf me ooit de raad -ik stond voor een Moeilijk Gesprek: vraag je op voorhand af hoe je uit dat gesprek wil buiten stappen. Het ging nog niet zozeer om ‘Wat wil je zeker gezegd hebben?’ maar meer om ‘Welk gevoel wil je hebben als je buiten komt?’ (en eventueel: Welke gevoel wil je dat de andere heeft?) en ‘Wat wil je bereikt hebben!’.
Dat was een gouden raad. En ze werkt altijd.
Hoe herkenbaar, vrouwe Z! En na elke vloeiende binnensmondse formulering als een gek die fietsbel doen klingelen.
Ik heb dat nou (bijna) altijd als een onbekende vervelend tegen mij (of een andere onbekende) doet. Achteraf kan ik die altijd op zijn plaats zetten.
Ik heb dat ook! De fiets is voor mij de ideale plaats om gesprekken die ik al eens gevoerd heb, nog eens te overlopen, of gesprekken die ik nog moet voeren voor te bereiden. Ben blij dat ik niet de enige ben :)
misschien moet je vragen om het werkoverleg de volgende keer op de fiets te doen…