Heel inefficiënt
Op de fiets na een werkoverleg voer ik altijd het gesprek dat ik had wíllen voeren.
20 augustus 2008 | 9 reacties
Gerelateerde Artikelen
-
Wat ik had moeten voelen toen ik er geen tijd voor had
Nu is het september en probeer ik te verwerken wat ik heb gezien, heb meegemaakt, heb gevoeld. En wat ik had moeten voelen, toen ik er geen tijd voor had.
-
-
Morgen moet ik niet vergeten te ademen
‘Mevrouw, u moet wel ademen.’ Ik kijk om me heen. Een operatiekamer, mondkapjes, groene lakentjes, een piepend apparaat. Ademen, o ja, deed ik dat dan niet? Ik haal adem. ‘Mevrouw, u vergeet steeds te ademen.’ Mijn koude voete...
-
-
Hoe onze vakantie onbestaande werd (16)
Lees eerst deel 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 en 15. We liepen de winkel in, omdat ik uit een eerder bezoek aan Andorra had onthouden dat het een belastingparadijs was. En ja hoor, de reusachtige winkel was volgestouwd...
-
De controlfreak en de verrassing – en hoe dat altijd een beetje wringt
De controlfreak in mij voelt nattigheid. Hier klopt iets niet.
-
Bye bye dreadlocks
Ze zijn eraf. Na vijftien jaar trouwe dienst heb ik er gisteren de schaar in gezet. In 2007 heb ik ze er ook al eens afgehaald, maar toen ben ik vrij snel nieuwe gaan maken. Deze keer vermoed ik dat dat niet gaat gebeuren. Wel zal ik net als toen we...
-
volg mij
Heel herkenbaar. Ik was laatst – na een sollicitatie – nog een week bezig met alles te perfectioneren. Beetje zinloos, maar ja ;-)
Hardop?
Ik bedoel, dat is óók heel normaal hoor.
Inderdaad heel herkenbaar. Na een sollicitatie, een moeilijk gesprek, een interview, een sketch, … en dan vallen de woorden en zinsneden netjes op hun plaats.
@ Skar: Ja! Ja! Zo lang kan dat duren! Vreselijk.
@ Aargh: Soms, maar meestal slechts prevelend. Vaak in een loop (het Engelse woord deze keer).
@ Eddie: Ja, ik wilde mezelf eigenlijk ook al aanvullen met interviews, moeilijke gesprekken en lessen. In de trein terug geef ik altijd de beste lessen.
Hm. Iemand gaf me ooit de raad -ik stond voor een Moeilijk Gesprek: vraag je op voorhand af hoe je uit dat gesprek wil buiten stappen. Het ging nog niet zozeer om ‘Wat wil je zeker gezegd hebben?’ maar meer om ‘Welk gevoel wil je hebben als je buiten komt?’ (en eventueel: Welke gevoel wil je dat de andere heeft?) en ‘Wat wil je bereikt hebben!’.
Dat was een gouden raad. En ze werkt altijd.
Hoe herkenbaar, vrouwe Z! En na elke vloeiende binnensmondse formulering als een gek die fietsbel doen klingelen.
Ik heb dat nou (bijna) altijd als een onbekende vervelend tegen mij (of een andere onbekende) doet. Achteraf kan ik die altijd op zijn plaats zetten.
Ik heb dat ook! De fiets is voor mij de ideale plaats om gesprekken die ik al eens gevoerd heb, nog eens te overlopen, of gesprekken die ik nog moet voeren voor te bereiden. Ben blij dat ik niet de enige ben :)
misschien moet je vragen om het werkoverleg de volgende keer op de fiets te doen…