Heel inefficiënt
Op de fiets na een werkoverleg voer ik altijd het gesprek dat ik had wíllen voeren.
20 augustus 2008 | 9 reacties
Gerelateerde Artikelen
-
Groentjes
Er belde een jongen aan. Hij was van Natuurpunt en ze deden een onderzoek naar de eikelmuis die hier in de buurt was gesignaleerd. Of ik misschien onlangs een eikelmuis had gezien. Hij hield een a4’tje voor me met een foto van het beest. Het wa...
-
Mijn afscheid van de ambitie om het leven voor te zijn
Vroeger dacht ik dat ik een gemakkelijk meisje was. Toen ik dat eens hardop zei, moest mijn beste vriend lachen. Ik dacht ook dat pech in porties kwam, het stond in mijn poesiealbum: na regen komt zonneschijn. Ik dacht dat ik sommige dingen niet aan ...
-
-
It all boils down to een klein pietje
De mondholte als heilige plaats en de vagina als openbare ruimte.
-
Heb jij eigenlijk nog foto’s gemaakt?
Dat had hij: Klik voor de hele foto. We trokken naar Blankenberge. Omdat er zee was. Verder wisten we er vooraf niets van, en dat was maar goed ook. Klik voor de hele foto. We trapten in toeristenfuiken, golfden midget, en stelden vast dat er weinig ...
-
Hoe ziet uw ik eruit?
Waarschuwing: het abstractiegehalte van dit stukje zal de pan uit swingen, maar dat moet u mij maar vergeven. Wij – u en ik – hebben het al vaker gehad over synesthesie en over de meest voorkomende kenmerken ervan (1, 2, 3, 4) en ik heb ...
-
-
volg mij
Heel herkenbaar. Ik was laatst – na een sollicitatie – nog een week bezig met alles te perfectioneren. Beetje zinloos, maar ja ;-)
Hardop?
Ik bedoel, dat is óók heel normaal hoor.
Inderdaad heel herkenbaar. Na een sollicitatie, een moeilijk gesprek, een interview, een sketch, … en dan vallen de woorden en zinsneden netjes op hun plaats.
@ Skar: Ja! Ja! Zo lang kan dat duren! Vreselijk.
@ Aargh: Soms, maar meestal slechts prevelend. Vaak in een loop (het Engelse woord deze keer).
@ Eddie: Ja, ik wilde mezelf eigenlijk ook al aanvullen met interviews, moeilijke gesprekken en lessen. In de trein terug geef ik altijd de beste lessen.
Hm. Iemand gaf me ooit de raad -ik stond voor een Moeilijk Gesprek: vraag je op voorhand af hoe je uit dat gesprek wil buiten stappen. Het ging nog niet zozeer om ‘Wat wil je zeker gezegd hebben?’ maar meer om ‘Welk gevoel wil je hebben als je buiten komt?’ (en eventueel: Welke gevoel wil je dat de andere heeft?) en ‘Wat wil je bereikt hebben!’.
Dat was een gouden raad. En ze werkt altijd.
Hoe herkenbaar, vrouwe Z! En na elke vloeiende binnensmondse formulering als een gek die fietsbel doen klingelen.
Ik heb dat nou (bijna) altijd als een onbekende vervelend tegen mij (of een andere onbekende) doet. Achteraf kan ik die altijd op zijn plaats zetten.
Ik heb dat ook! De fiets is voor mij de ideale plaats om gesprekken die ik al eens gevoerd heb, nog eens te overlopen, of gesprekken die ik nog moet voeren voor te bereiden. Ben blij dat ik niet de enige ben :)
misschien moet je vragen om het werkoverleg de volgende keer op de fiets te doen…