De Vrouwenzoen
Dit stukje verscheen als column op VPRO’s Café De Liefde.
Gisteren vroeg ik mijn logés wat voor een kussen ze wensten. Vier mensen, vier wensen. Eentje vroeg om een donzig kussen, twee wilden een heel dun kussen en de vierde had er het liefst een die je zelf kunt bijdeuken als een zandzak.
Je kunt een kussen vergelijken met een kus. De een houdt van zoenen waarin je wegzakt, de ander houdt van een gebalde kus met een actieve houding. Het zou me zelfs niet verbazen als de mensen die donzige kussens bestellen, dezelfde zijn als zij die zeemzoet zoenen. En dat zij die het ’s nachts zonder kussen kunnen stellen, ook degenen zijn die de actieve sportschoolzoen hanteren.
Ik ben van de lazy-laidback-zoen-posse. En jawel, bij mij zie je dat terug in het hoofdkussen. Mijn kussen is van het Cosby Show-kaliber: dik en donzig, zodat alleen je neus er nog bovenuit steekt. En dat is waarom ik van de vrouwenzoen hou.
De gemiddelde vrouwenzoen is niet zomaar een mals kussen. Het is een kussen waar Cliff en Clair u tegen zouden zeggen. Een kussen dat ik op campingvakanties meezeul, omdat dat het enige is dat ik nodig heb om lekker te slapen: mijn eigen, goedgemarketeerde televisiekussen. Doe mij zo’n kussen en ik ben tevreden.
En zo stelt een vrouwenzoen mij ook zelden teleur. Wegens relationele en seksuele voorkeur voor mannen moet ik zeggen dat ik de vrouwenzoen regelmatig een paar jaar ontbeer, maar als ik er een krijg, is het alsof ik in een heel goed hotel slaap. Met een bed van twee bij drie en zes donzige kussen om in te duiken.
De vrouwenzoen is ongevaarlijk, onbehaard en subtiel als Het Zwanenmeer. Mannenzoenen mogen er ook wezen, maar als ik het in statistiekjes moet uitdrukken, is het percentage vrouwenzoenen dat qua donsgehalte de spijker op de kop slaat, hoger dan het mannenpercentage. Bij de heren overvalt mij vaker het slapen-zonder-kussen-gevoel.
Mijn hang naar de extreme zachtheid van Robijn wint het overigens niet van mijn verlangen naar een voortvarende aanpak, de geur van Nivea for Men en een tong die doet denken aan het sterke geslacht. Zo nu en dan passeert er een moment waarop ik mij mag laven aan de lippen van een vrouw, maar geen cel in mijn lijf die het wenst te stellen zonder de lieve zoenen van de man die ‘s ochtends mijn kussen opklopt.
