De Niet Lief Collectie: Een dag vol discipline
Dit stukje verscheen op 19 januari 2008 op nietlief.com. Esther zwengelde het aan met de volgende inleiding:
“Nietliefjes, ik ben heel benieuwd hoe een gemiddelde dag uit jullie leven eruit ziet. Bevallen je dagen je goed, of zou je het anders willen?”
Onderwerp: Een dag uit je leven.
Geschreven door: Zezunja
Discipline is een waan. Een louterende waan, dat wel, maar ontegenzeggelijk een waan. Een op verzinsels gebaseerde gehoorzaamheid die ons houvast geeft, maar die in zichzelf niks anders behelst dan het naleven van een aan de fantasie ontsproten stelsel van afspraken.
Dat mijn deadline op 28 februari ligt heeft iemand op een moment verzonnen en vervolgens lopen allerlei mensen als hamsters in een rad zichzelf op te jagen, omdat er een deadline is op 28 februari. Terwijl, als de persoon die de deadline verzon dyscalculie had gehad de zaken er misschien heel anders voorstonden. Of als de dochter van die persoon op 28 februari jarig zou zijn, wie weet wat er dan gebeurd was.
Zo is het ook met mijn doorsnee dag. Mijn dag bestaat uit een aan de fantasie ontsproten stelsel van afspraken met mezelf. Ik heb door de jaren heen een beeld ontwikkeld van de werkdag van een zelfstandig ondernemer en sinds enige tijd voer ik dat toneelstukje met mezelf op. Het script is nog onderhevig aan wijzigingen – we zijn als het ware nog in de try-out-periode – maar zo hier en daar heeft het scenario al wat vaste vormen.
Ik sta bijvoorbeeld altijd vroeg op. Ik zou kunnen werken van twaalf tot acht, ons avondeten staat immers zelden eerder op tafel, en ik zou ook kunnen werken van vier tot middernacht, niemand die er erg in heeft, niets dat mij in de weg ligt. Maar in mijn toneelstuk begint de dag om zeven uur – en als ik te laat naar bed ga, om acht uur. Ik prijs mijn discipline, omdat dat bijna altijd lukt – ik prijs mijzelf voor het strikt naleven van mijn wanen.
In mijn wereld van zelfopgelegde afspraken mag ik tot half tien lummelen. Sommige mensen zullen dat veel vinden, maar ik gedij daar goed bij. Ik heb veel kopjes koffie met geklopte melk, veel aandacht van het poezenvolk en veel lieve woorden van mijn metgezel nodig, alvorens de dag met een kickstart kan beginnen.
Die kickstart vindt dus doorgaans plaats om half tien. Dan begin ik te stomen en verlaten witte wolkjes langs de bovenkant mijn hoofd. Als door een wonder komen er dan ineens facturen, stukjes, interviewafspraken, cursusopzetjes en promotietekstjes uit mijn iMac rollen en uiteraard vind ik mijzelf dan de meest gedisciplineerde persoon op aarde. Ongeëvenaard.
Toen Yuri nog buiten de deur werkte, kwam hij ’s middags altijd thuis lunchen. Dat was destijds een uur van nooit geziene discipline (dat rijmt). In dat uur vertroetelde ik hem met broodjes tonijnsla en omhelzingen. Om klokslag twee uur keerde de rust in huis weer terug. Die schijnwerkelijkheid van lunchdiscipline is nu vervangen voor de schijnwerkelijkheid van werkdiscipline. Ik vind mezelf een krak als ik me om half vier realiseer dat ik nog niets gegeten heb, zó geconcentreerd kan ik bezig zijn. Alles is relatief, maar discipline is het relatiefst.
Mijn doel is om ongeveer acht uur per dag te werken, dus als ik om half tien ben begonnen, moet ik werken tot half zes, tenzij ik geluncht heb, dan moet ik langer door. Welnu, daar botsen mijn waanbeelden op elkaar, want mijn beeld van de zelfstandig ondernemer mag er dan een zijn van ‘9-to-5’, en bikkelen tot je groen ziet en genoeg verdient, mijn persoonlijke wereldbeeld is een praktische. Als ik groen zie, komt er alleen nog maar drek uit mijn handen, dan blijven de witte wolkjes uit en kan zelfs een welwillende iMac daar niets meer aan veranderen. Mijn dag eindigt dus als het werk dat ik aflever klote wordt. En dat kan ook om half vijf zijn.
Meestal stel ik dan vast dat ik weer zeer gedisciplineerd was, waarmee ik niet meer wil zeggen dan dat ik het heilige geloof in mijn eigen verzinsels tot het einde heb weten vol te houden. Ik vind dat doorgaans een staande ovatie waard, een beter toneelstuk zag ik zelden. Vervolgens duik ik de foyer in en laaf ik mij aan een avond afterpartyen met daarin veel lief, veel lol en veel bankhangen. Totdat het elf uur is en ik weer denk aan de voorstelling van de volgende dag. Dan toon ik discipline en duik ik braaf in bed. Om mijzelf de volgende dag om zeven uur weer op onnavolgbare wijze te gehoorzamen.
