VPRO’s Café de Liefde – Zezoenja
Wat? Kleine stukjes over zoenen
Wie? Voor de gelegenheid hebben we Zezoenja ingeschakeld.
Waar? www.cafedeliefde.nl
Wanneer? Elke week.
Waarom? De VPRO is okee en over zoenen kan ik eindeloos mijmeren.
De Vluchtige Zoen
door Zezoenja
Er was er eentje waarbij de schaamte overheerste. Die kwam ik tegen op straat. Ik was lazarus. Hij deed me denken aan de zanger van The Shorts. Dat maakte de schaamte niet minder. We kenden elkaar vijf minuten. We zoenden. Daarna liep ik verder met blosjes op mijn wangen. Ik schaamde me om de passie die ik voelde voor een jongen van wie ik de naam niet eens wist.
En er was nog een ander geval. Door hem hou ik hier dit passionele pleidooi voor De Vluchtige Zoen. Het was een Pool met een hoge hoed in Marseille, die me op een terrasje kwam vergezellen vlak voordat de trein vertrok. We praatten met handen en voeten en hij miste een tand. Maar hij was charmant en hij had iets magisch. We kenden elkaar net zestig minuten toen mijn trein fluitend wegreed. Er volgde een hartstochtelijk afscheid met een lange zoen, veel ik-mis-jes en wapperende zakdoeken uit het treinraam. Ik had geen adres of telefoonnummer, maar wel een gevoel van groot gemis. Het was de oerversie van de vluchtige zoen.
Ik heb tijden van hevige zoensletterij gekend, maar omdat dat zo intens verdorven klinkt, hou ik het liever op liefde voor de vluchtige zoen. De vluchtige zoen is voorbehouden aan mensen die je niet kent. De vluchtige zoen doet je altijd een beetje denken aan het woord zoensletterij en daarmee is het de verboden vrucht onder de zoenen.
Veel mensen zullen nooit in hun leven beginnen aan enige vorm van vluchtig zoenen. Bacteriën, moraal, relatietrouw: er zijn tal van redenen denkbaar waarom de vluchtige zoen aan sommigen van ons voorbij gaat. Maar hoewel ze het zullen ontkennen, hebben veel aan smetvrees lijdende moraalridders bakken vol ervaring. Schoolfeestjes, studentenleven, vakantievriendjes, het leven zit vol vluchtige zoenen. Ontkennen is zinloos.
Het fijne van de vluchtige zoen is dat alle hormonen die je maar kunt bedenken een deuntje meefluiten. Het is een bizarre mengeling van angst (is deze man die ik pas een half uur ken misschien een gestoorde gek die me de rest van mijn leven gaat stalken?), geilheid (vreemde lippen, vreemde geuren, vreemde smaken, alles vreemd) en schaamte (damn, wat ben ik gemakkelijk te versieren). Die cocktail van lichaamseigen drugs maakt de vluchtige zoen tot een geestverruimend middel van heb-ik-jou-daar.
Mijn pleidooi mag duidelijk zijn. Rest mij enkel nog te waarschuwen voor Lloret de Mar-achtige praktijken. De cocktail werkt namelijk niet zonder een angsthormoon. En elke avond negen vreemde mannen aflebberen is het terrein van de onverschrokkenen. Of om het in een paradox te zeggen: de vluchtige zoen moet wel exclusief blijven.
Meedoen aan de zoenestafette? Schrijf een stukje over ‘de vluchtige zoen’ en laat in de reacties weten dat je meedoet. Volgende week: de prille zoen.
Dit stukje verscheen op 23 mei 2008 op VPRO’s Café De Liefde.
Het Eiland Neus schrijft stukjes. Serieuze stukjes, mooie stukjes en grappige stukjes. Voor elk gewenst stukje kunt u contact opnemen via de te huur-pagina.
