Zijn gedachten niet ook virtueel?
Ik weet niet wat het is. Het suist in mijn hoofd. Drukte. Dromen. Daden. Ik wil, wil, wil. En word geveld door een haperend lijf en dito leden. Ideeën, kritische noten, overpeinzingen, ludieke plannetjes. En angst. Of nee. Geen angst. Bedeesdheid. Als was ik een heusche Belg. Ik word onzeker van mijn eigen zekerheid. De paradox van de Nederbelg.
Ik weet niet wat het is. Duizend woorden, maar geen zin. Geen volzin. Geen goesting. Met alles willen ophouden in de wetenschap dat ik over een uur al mijn woorden terugneem. Dat ik niet ophoud. Zelfs niet voor heel even.
Ik weet niet wat het is. Hobby’s te over, te veel, te fijn. Genoeg tijdverdrijf, maar geen tijd om te verdrijven. Een kwestie van keuzes maken op een besluiteloos moment. En dan maar hopen dat ik voldoende lef heb. En dat ik nog weet waarvoor ik dat nodig had.
Ik weet niet wat het is. Drie websites, met een vierde in aantocht. En een vijfde in mijn hoofd. Een woordendiarree van hebikjoudaar. Ook in mijn hoofd. Geen toets aangeraakt, maar toch al tien stappen verder. Zijn gedachten niet ook virtueel?
Ik weet niet wat het is, maar ik heb u gewoon even niets te melden.
Ik heb ook al zo’n last van een vreselijke ongedurigheid van ik-moet-zoveel-maar-waar-haal-ik -de-tijd-vandaan.
En dan zit ik verlamd op de bank. En doe ik niets.
Dat geeft niet. Ik jou ook niet.
Wel, als iedereen dat zo welsprekend zou doen, niets te melden hebben, dan zouden de wereld in het algemeen en het zogenaamde “internet” in het bijzonder er een stuk aantrekkelijker bij staan.
Ik heb ook een hoofd vol plannen die niet verder dan mijn hoofd geraken.
Mijn plannen zijn er, maar de tijd ontbreekt. En als de tijd er is dan beslis ik meestal net voor de productiviteit dat ik liever bier drink. Of andere zaken doe. Spelcomputers, tv, kroegen. Het soort zaken dat productiviteit tegengaat. Ik zou die zaken terug moeten dringen maar daar heb ik dan weer geen zin in. Dat helpt ook niet.
Zoveel plannen, dat het elke dag een vreselijke drukke dag word. Maar soms durf ik mij gewoon in een zetel gooien, en even mijn gedachten te verbannen.
Ja, herkenbaar. Ik heb dat vaak op muzikaal gebied. Wel ideeën, maar dan geen structuur en te verbrokkeld en uiteindelijk komt er niets van terecht.
*schudt Zezunja de hand*
Ge zult eens op vakantie motte gaan, u samen, zo met zun twee gaan valschermspringen of jonge bomen planten in Indonesie. En nee, gedachten zijn per definitie materieel mits geaard.
Ik heb een hoofd vol plannen maar omdat ik in dit nieuwe land, met een nieuwe taal en andere gewoontes (alles is gepland en buiten die periodes kun je geen f****.) verveel ik me te pletter. Mijn taallessen, mijn yogalessen, mijn tennislessen beginnen pas in januari. Soms wou ik dat ik een logje had ;-)
Oh ja, en ik heb geen baan… [toch nadenken over een log om lekker Hollands te klagen]
Ach mens, erger je niet !