Zezunja’s Tijpkast
Vanaf vandaag ontsluier ik mijzelf nog meer. U weet al hoe ik eruit zie, waar ik werk en hoe ik klink als ik zing. U weet zelfs waar ik bang voor ben en dat ik mij kan aanstellen als een klein kind. Maar wat velen van u nog niet weten, is hoe ik klink als ik praat. Laat staan hoe ik voorlees. En om eerlijk te zijn: ik wist dat ook nog niet. Ik lees wel eens voor hoor. Mijn nichtje, mijn neefje, of lieve mannen in bed. Maar dan komt het er niet op aan acht alinea’s foutloos voor te lezen. Mannen raken uiterst gecharmeerd van een hakkelende dame in bed.
Voor een zogenaamde podcast is het echter van levensbelang dat het wel foutloos is. Want u weet, in tegenstelling tot de mannen in mijn bed, nog niet hoe goed ik kan zoenen – en dat wil ik graag zo houden. Dus ervan uitgaande dat u minder vergevingsgezind bent, is het zaak dat ik het voor de tijpkast in een keer goed doe. Mijn hemel! Ik zeg u: dat is geen kattenpis!
Met andere woorden: het lukte niet. Ik hakkel zo hier en daar. Maar vergeef mij. Oefening baart kunst. En ik beloof u: ik zal nog goed oefenen.
Het idee achter mijn podcast (in Zezunjataal: tijpkast) is dat ik verstofte stukjes nieuw leven inblaas. Letterlijk. Met adem en stem. En ik kan alleen maar hopen dat er ergens íémand is die dat tof vindt.
Vandaag: Bowie en de buuv, een stukje van 15 december 2005 dat u eveneens kunt nalezen in mijn archief. De linkjes in het oorspronkelijke stukje werken niet meer, excuseer. Maar dat wordt, hoop ik, ruimschoots goedgemaakt door de eerste aflevering van deze tijpkast.
(om de tijpkast te downloaden voor het nageslacht, klik hier)
Update: het mp3’tje is nu luider, dankzij lezer Paul. Dank daarvoor.
Leuk Zezunja.
Wel bizar om je stem te horen.
Al luisterend kwam ik tot de ontdekking, dat ik jou al een stemgeluid had gegeven, gek he!?
Raar fenomeen..Dat je, al lezend, automatisch een stemgeluid aan den webloggende mensch toevoegd.
En wat ik nu hoorde was helemaal niet wat ik in gedachten had.
Wat klink je serieus, rustig en volwassen.
(Je sporadische gehakkel is juist erg charmant.)
Hah! Charmant! Je lijkt wel een vent. ;)
Nee, ik vind dat niet zo gek. Bovendien heb ik natuurlijk al wel eens gezongen op tinternet. Misschien heb je dat nooit gehoord, maar dat zal voor sommige lezers/luisteraars ook wel invloed hebben op de verwachtingen.
En serieus? Rustig? Volwassen? *verbijstering slaat toe*
Hahahaha!!! (ik moet toegeven mijn hersenen werken ook een beetje als die van een man…)
Natuurlijk heb ik je horen zingen!
Maar het is de toon en klank van je stukjes die me een beeld van je stemgeluid hebben gegeven.
En zodoende was ik verrast om ineens je zo SERIEUS te horen voorlezen. ;)
Ik kende je stem al. :)
Leuk om je te horen voorlezen, al kreeg ik het hier maar niet luid. Op mijn hoogste laptopvolume moest ik nog erg goed luisteren. Misschien ligt dat aan mij. :/
@ lilith: O kut. Ik heb daar erg mee geworsteld. Ik had het iets te zacht opgenomen en heb het toen door talloze programma’s gehaald om het harder te krijgen. Hier klonk het inmiddels hard genoeg, maar laptopboxjes zullen nog minder krachtig zijn.
Volgende keer zal ik goed opletten.
@ Lisa: Ik blijf verbijsterd. Serieus! In hoofdletters nog wel.
Ja hoor, serieus. Vinnik ook. Niks mis mee, maar wel vrij serieus. En ook wel een soort, eh, netjes, wat ik niet zo verwacht had. Met een charmante r, ook (ik ben gewoon een man, vandaar).
En ook een mooie “sorry, sorry, sorry”, van de Finse buuv, hoor ik nu.
En inderdaad is Live 1974 fantastisch. Weer eens uit de kast halen vanavond (leuk, zo reageren terwijl ik luister – dat kan dus met gesproken blog).
Je hebt een aangename, warme stem. Best wel leuk, zo’n audiologje. En Bowie is simpelweg de max!
Wat een mooie, zachte en gezellige stem.
Ik had je ook al een andere stem gegeven. Gek :).
je klinkt heel anders als dat ik me voorstelde op het moment dat ik las dat ik je stem zou kunnen gaan horen. bizar eigenlijk. en hemel wat lees je rustig voor. slobberkleren!!!
Je hebt net de stem die ik me bij je voorstelde. :-) Heel leuk, zo’n voorleesstukje. Je mag ’s avonds op de rand van m’n bed komen zitten voorlezen, lijkt me heerlijk. Nog van dat! Van mij mag er nog een beetje meer leven en intonatie in, als er boven gestommel is, mag het stommelig klinken, als er veel lawaai is luid en lawaaierig, als je nog half slaapt slaperig…
ik vond het heerlijk. zo hoor je voor te lezen. je doet me een beetje denken aan Tjitske Jansen, eveneens een Amsterdamse geloof ik. Er stak een cd bij haar gedichtenbundel waarop ze alles nog eens mooi voorleest, en daar luister ik heel graag naar. klaar en duidelijk en met de meeste aandacht voor de tekst, niet kiezen voor al te veel franjes, want het geweldige voorleeseffect heb je toch al.
en hup, nog eens opzetten!
een prima initiatief!
maar volgende keer graag vertellen!
in plaats van voorlezen… ;)
Leuk! En zo rustig inderdaad. (Behalve het eind dan; sjonge ik was net wakker en mijn boxen kunnen wel heel hard).
Wat helpt om het te “verlevendigen” is om net te doen alsof je het aan een vriendin vertelt.
@ Joost: haha, je moet niet reageren, je moet luisteren! Maar wel grappig zo’n hoor-ik-nu-reactie. Die charmante r, daarmee bedoel je natuurlijk mijn Kinderen voor Kinderen-r. Juist ja, heel charmant. *kuch*
@ Menck: dank je wel. I’ll take ‘best wel’ als een compliment.
@ Annelies: *grijns* Eerst een complimentje maken en dan zeggen dat je iets anders had verwacht. Haha. Wat een meevaller weer hè. *knipoog*
@ Frommel: dat rustige heeft iets te maken met het met geknepen billen voorlezen. Ik vond het echt razend moeilijk. Ik ben zo benieuwd wat jullie dan hadden verwacht. Hoger? Hysterischer?
@ Liza: Hoho, alles op zijn tijd. Ik was al blij dat ik twee a4’tjes kon voorlezen zonder in elke alinea acht fouten te maken. Nu waren het er maar twee per alinea. Dus hoorspelachtige dingen zijn natuurlijk een ontzettend goed plan, maar wel hogeschool. Daar ben ik nog niet aan toe. Maar ik hou het in mijn hoofd.
En verder: bedankt. Ik zal eens aan je bed komen zitten… ;)
@ tomasz: make my day! De anderen zijn het duidelijk niet met je eens qua poespas, maar het doet me goed te horen dat er tenminste iemand is die het zo al best vindt.
@ gewebkijk: tsjonge, je verwacht wel veel van me hoor. Ik ben een knurft die al blij is dat ze kan voorlezen. Vertellen, man, dan zou ik die a4’tjes uit mijn hoofd moeten leren. Maar ik zal proberen het nog iets losser te doen, als dat is wat je bedoelt.
@ Nova: ja, dat einde was iets te hard, maar dat vond ik zelf wel geinig. Maar ja, ik wist natuurlijk dat het ging komen. En vertellen… tsja… zie mijn reactie aan gewebkijk. Jongens, jullie denken echt dat ik álles kan. Maar ik snap wat je bedoelt en ik zal erop letten.
Sjonge wat leuk zeg! De mini-versprekingen zijn juist wel natuurlijk. Van mij mag het met nog meer intonatie, maar ik vind het al erg leuk en goed gedaan.
En gewoon een lollig verhaal voor mensen zoals ik die ook meegenieten van bovenbuufs muziekkeus (Marc Anthony op de repeat!)
Leuk idee! Jouw stem is heel anders dan ik gedacht had.
Dit stukje las ik gisteravond.Vannacht droomde ik van een stem van iemand die ik nog nooit gesproken heb. En dat klonk precies zoals ik in mijn hoofd had. Maar ja, dat was een droom.
@ Margriet: jouw reactie was opgegeten door de spamvergruizer. Excuses daarvoor.
En dat is wel heel meta, je een stem voorstellen en dan bevestiging vinden in een droom.
@ Laura: ik ken Marc Anthony nauwelijks, meestal is dat geen goed teken voor de artiest in kwestie. Ik heb met je te doen. En verder: merci hoor.
Eerst mijn pc een virus, daarna was ik zelf aan de beurt, vervolgens mijn kindjes… afijn, geen tijd meer gehad voor het lezen van weblogs…
Nu snap je waarom ik zo laat reageer: je stem klopt helemaal. Mooie rustige stem en een prettig geluid.
Maar waar ik wel van baal is dat je Bowie niet even aan liet staan….
Och, zo fijn – voorgelezen worden. Alsof er dan een heel ander, veel slaperiger deel van mijn brein, aangesproken wordt dan in het lezen. Wellicht is dat ook gewoon zo, dat zal best.
Maar het ene voorlezen zal het andere niet zijn, en dit..dit klinkt heel prettig. Wel heel netjes en helemaal uit-ge-sproken, valt me op. Welja, je bent vast supergeconcentreerd aan het werk hier, dan krijg je dat, denk ik. Doet er niets aan af. Het is fijn door je voorgelezen te worden.
Ik deed het ook ooit eens – een gesproken stukje op mijn log. Maar dat klonk zo zwaar… heb ’t er gauw weer afgehaald.
’t zal aan mij liggen, maar – ik snap de benaming tijpcast niet zo goed – in deze context. Pod, Tijp… eh. Wat?
Van typecasting natuurlijk! Als je een speler een rol geeft waarvoor hij of zij eigenlijk niet zoveel meer hoeft te doen dan gewoon zichzelf zijn.
Ja, dat is de ene kant van het verhaal. De andere kant is dat het een podcast is van getijpte stukjes die nooit bedoeld waren om geradiood te worden. Daar wilde ik ook wat nadruk op leggen.
Bovendien heet mijn tantes podcast op haar site potkast, dus het zit in de familie zullen we maar zeggen.