Zeer Vrij Naar Hole
Luister eerst Hole – Violet:
Lees dan dit:
Ik ben blij. Ze maken de lucht tegenwoordig van amethist. And all the stars look like little fish. Met verstuikte enkel. Handen kwijt. Enkel kwijt. Go on! Take everything! Ik ben nog slechts een romp. Maar o zo blij. Blij met waar ik ben. En met wie. Might last a day, well mine is forever. Lieten de spoorwegen me vrijdag gewoon voor de tweede keer in den lande vastzitten. Twee uur vertraging. En warm dat het was. Welja. Go on. Take everything. Everything. Het is moeilijk schreeuwen in je hoofd. Maar toch blij hè? Dat heb je wel eens. Ik tenminste. Ik denk na. Hoe wordt een mens dan écht relaxt? You should learn how to say no. O ja. Okee. Doen we. Het zijn fijne dagen. One above and one below. Het werd tijd. En ik wil nog, nog. Zo zeggen ze dat hier. I want it again. Zoiets bedoelen ze dan. En al die dagen dat liedje. Het liedje dat ik tien jaar geleden grijs draaide. In de Govert Flinckstraat. I told you from the start just how this would end. Je krijgt het niet meer uit je hoofd. En als je zo blij bent als ik, schreeuw je het uit. Dagenlang. Omdat het niet meer uit je kop gaat. Nooit meer. Go on, take everything, take everything I want you to.
Dit stukje verscheen eerder hier.
Ik schreef dit stukje op 27 juni 2005.
Voor de hele tekst van Violet: kijk hier.
Ik draaide het ook ooit grijs ;)
Wat komen er een prachtige herinneringen boven door dit stukje en het luisteren naar dit lied! Dank je wel.
Het blijft een steengoed nummer.
In die straat heb ik gewoond met Michel. ook toevallig.
Da’s allang niet meer toevallig. ;)