Wiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Mijn geliefde heeft het uithoudingsvermogen van een Indische olifant. Niet alleen is hij bij de onmogelijke quiz inmiddels bij vraag 70 beland (met wat hulp van zijn liefje), ook heeft hij met bloed, zweet en tranen mijn verjaardagscadeautje dat al maanden overal uitverkocht is op de kop weten te tikken.
En hoewel ik gisteren zo moe was dat ik eigenlijk alleen nog maar wilde huilen, heb ik toch nog heel fanatiek staan tennissen, poolen en vissen.
Ik vind het helemaal te gek, al was het maar omdat ik joggen maar niks vind en toch wat lichaamsbeweging nodig heb. Maar hoe moet ik nou ooit dat boek schrijven?
Vrouwe Zezunja, algelijk!
Ik wist niet dat zo’n grote meisjes als u nog zulke spelletjes speelden.
Als het om spelletjes gaat zal ik altijd een groot klein meisje blijven. Ik heb jarenlang spelletjestoernooien gedaan toen ik al geacht werd een groot meisje te zijn. En binnenkort zetten mijn lief en ik het project The Unknown Gamer op en dan gaan we alleen nog maar meer spelletjes doen.
Ohhh! Hoewel ik overal loop te blèren dat die Wii echt niets voor mij is (je moet erbij bewegen en dat lijkt veel te veel op sport), ben ik stiekem toch een beetje jaloers. Jij kunt Zelda spelen!
Maar ik heb Zelda nog niet. Is dat een aanrader?
Oja, ik heb ook nog een blog.
Ik schrijf nu al vier jaar en toch zit het nog niet in mijn systeem. Ik denk er nu aan, omdat ik zojuist een e-mail ontving van recensieweb met een vragenlijst over het ‘bloggen als schrijver’.
Bron: Claire Polders, schrijfster, expat (Parijs, de liefde etc. ) , filosofe en weblogmoderator van ‘Schrijvers op elkaar’, een nederlandstalige site van en voor ‘ romanciers en poeten’.
Jong, optimistisch, geeleveerd en zeer subtiel, allemaal bijzonder genaunceerde mensen, niets gaat er rauw an toe, niets is er bont, chaotisch en ongepolijst. Keurig op nivo. Typisch intellectualistisch en licht provinciaals ‘correcte d’66’ a achtig hitsig sfeertje. Allemaal veilig opgeborgen in de mysterieuze grotten waar de muzen op hun harpjes zingen. Een gehypnotiseerde massa die ‘ schrijvers’. Professionals, managers, reclame schrijvers geen ‘literaire’ ambachtslui.
@Peter: ligt het aan mij, of doet jou reactie hier volledig niet ter zake?
(No offense, want zo ja, dan hoort hij vast wel ergens anders thuis waar ik hem wel kan begrijpen.)
@ Zezunja: ik hou helemaal niet zo van dat soort toestellen, maar ik word al vrolijk van de naam alleen!
Wiiiiii!
Ik ben niet zo’n professioneel, maar ik denk dat bezorgt hier met t moet geschreven worden.
Waar?
:-)
Bij die mijnheer Peter… Laatste woordje van zijn bloglink…
Verhip! Er bestaat ook een Drs. Happoalti!
Als meneer Happolati daar maar mee kan lachen…
Noot van de redactie:
Peter wordt gedoogd. Dus ook zijn reacties die doorgaans nergens iets mee te maken hebben en vrijwel altijd boordevol verkeerd geplaatste d’s en t’s staan.
@ Yuri: Gij plaaggeest! Hr ’ti is hr ’ti, wat er ook voor die ti staat.
Vrouwe Zez,
Heer Yur,
Dat was mijn kleine broertje die met mijn computer aan het klooien was.
“VORT!, Bartje, ga met je Wii van Nintendo gaan spelen en blijf van het gerief van de grote mensen af!”
De Wii steent de pan uit. Overigens biedt mijn twee-hoog-speelzone-recht-voor-het-raam-appartement nog een extra dimensie: publiek.
Iedereen die in de auto aan komt rijden in de tegenoverliggende straat moet zich het schompes lachen als ik tegen mijn vriendin sta te boksen…
Vraag het even aan uw ‘collega’s’ hoe je het aan kan pakken inzake dat boek. Hoe zit het eigenlijk met de onderzoek van de poging tot moord op een van die collega’s?
Oh ja,… ge gaat in Leuven toch een signeersessie houden he?
Ha, ik zie dat je er ook Pong op kunt spelen :D
Ah, de perikelen van een debuterend auteur, zomaar te grabbel voor de medelezende blogger, en dan een olifanterige vriend, die na de uitverkoop nog op de kop kan tikken wat jij wil, wat meer kan een mens nog verlangen?
@ Lilimoen: het blijft onopgelost, het mysterie van de boosdoener.
En ik werk graag dichtbij huis, dus: ja.