Waar is mijn melk?

U kent ze wel, de briefjes van huisgenoten, van collega’s, van bazen, in winkels, toiletten en pompstations. De briefjes met ‘Heren doe de bril omhoog, de vrouwen zitten ook graag droog’ of met ‘WIE HEEFT MIJN MELK GESTOLEN?!?’. Of anderszins: ‘Welke onverlaat laat nu al weken zijn sla verleppen in de koelkast?’ Ook een alom bekende is: ‘De deur ZACHTJES dichtdoen! Wij willen ook graag eens uitslapen! Bedankt!’

Ooit werkte ik ergens waar de floor manager, zoals dat zo mooi heet, vrijwel alleen maar op die manier communiceerde. Overal briefjes, altijd in hoofdletters en steevast gelardeerd met tal van uitroeptekens. Hoewel wij een bijzonder geautomatiseerd bedrijf waren, waar het mogelijk was om via de computer alle communicatie te regelen, hingen er overal briefjes. Op de buitendeur, op de muur langs onze werkplek, op de keukenmuur, op de koelkastdeur, op de keukenkastjes, op de wc-deur, aan de binnenkant van de wc-deur, op de computerschermen, in de lift.

Het nadeel van het briefjesbeleid was dat de briefjes deel van het meubilair werden. Na verloop van tijd lazen we ze niet meer, we waren gewend geraakt aan al die kapitalen, aan de gegroepeerde uitroeptekens en de a4’tjes op elke lege plek op de muur. Niettemin moesten we soms nog heel hard lachen. Zo herinner ik me een briefje:

ALS JE DE TELEFOON OPNEEMT VOOR DAT EN DAT BEDRIJF ZEG DAN NOOIT: IK VERSTA GEEN FRIES!!! DIE MENSEN KOMEN UIT DRENTHE!!!

of:

DAMES!!! HOU DE WC’S SCHOON.
JULLIE LIJKEN WEL HEREN!!

En ooit hing er een briefje op de plee met:

WAT EEN VIESPEUKEN ZIJN JULLIE!!

Verder kregen we ook veel dreigementen via de muur:

HET LOOPT DE SPUIGATEN UIT MET HET TE LAAT KOMEN!!!
VOORTAAN GAAN WE DE MINUTEN DAT JULLIE TE LAAT ZIJN VAN JE SALARIS AFTREKKEN!!

De briefjes bleken overigens besmettelijk, na verloop van tijd gingen we als collega’s eveneens op die manier communiceren. Eigenlijk waren we net een studentenhuis in plaats van een bedrijf.
Zo hing er altijd een wel een briefje met iets in de trant van:
‘Ik heb hier vorige week een pakje Boursin achtergelaten en nu is het weg!!!! Wil de dader het alsjeblieft terugleggen!!!’
Meestal stond daaronder – in een ander handschrift – iets als:
‘Ja, mijn yoghurt was ook al verdwenen.’
En daaronder dan – in weer een ander handschrift:
‘En iemand heeft de helft van mijn filet americain opgegeten.’

Maar die briefjes van ons onderling vielen in het niet bij de briefjes van de floor manager, die ook de koelkast volplakte. Ik herinner me deze:

DAMES! IK BEN VANMIDDAG ANDERHALF UUR BEZIG GEWEEST MET HET UITMESTEN EN SCHOONMAKEN VAN DE KOELKAST!!! IK HEB WEL WAT BETERS TE DOEN!!! WILLEN JULLIE ALLEMAAL JE EIGEN SPULLEN WEGGOOIEN OF MEE NAAR HUIS NEMEN!!!

Maar het meest legendarische briefje was dit:

Dames,
Uit onderzoek is gebleken dat hoofdletters moeilijker te lezen zijn dan kleine letters. Daarom zal ik de briefjes voortaan in kleine letters schrijven.

En dan nu to the point. Yuri en ik zijn in navolging van de hilarische website passive aggressive notes een Nederlandstalige website van hetzelfde kaliber begonnen waar jullie foto’s of scans van zulke briefjes naartoe kunnen sturen. Screenshots van e-mails mogen ook en in het uiterste geval, bijvoorbeeld wanneer er geen fototoestel voor handen was, mag een verslag van passief-agressieve communicatie ook.

Wij zouden het bijzonder op prijs stellen als jullie de link van Waar is mijn melk? willen doorsturen aan mensen die in grote bedrijven werken of aan studenten in studentenhuizen, want daar valt het meeste te halen. Maar misschien dat uw eigen inbox ook een schat aan passief-agressieve briefjes herbergt. Of uw outbox natuurlijk.
Ik hoop dat iedereen die zulke briefjes weet te hangen of zelf zulke briefjes schrijft, meedoet. Ik voorzie dikke pret.
Bedankt.

« Wijf

NietLiefCollectief groeit door Zezunja -de grote ontlurker- sluit zich aan »