Normaal houden ze niet zo van mij
‘Soms wil ik hier niet wonen.’
‘Waarom niet?’
‘Omdat bijna iedereen zo negatief is over Nederlanders.’
‘Wie? De Vlamingen?’
‘Ja, de Vlamingen.’
‘Maar we kijken toch juist tegen jullie op?’
‘Nee, dat is gelul. Een enkeling wel, maar de meesten niet.’
‘Hoezo? Waaraan merk je dat?’
‘In gesprekken, in de krant, op weblogs, op feestjes, op tv.’
‘Nou, dat valt toch wel mee?’
‘Nee, dat valt helemaal niet mee.’
‘Maar wat bedoel je dan met negatief?’
‘Nou gewoon, allerlei negatiefs. Soms niet eens beargumenteerd.’
‘Maar we zeggen toch ook vaak aardige dingen over jullie.’
‘Ja, dat komt wel eens voor. Laten we zeggen dat twintig procent aardig is en tachtig procent niet.’
‘Kom! Nu overdrijf je wel een beetje.’
‘Nee, niet. Sterker, aardige dingen worden vaak vooraf gegaan door: normaal hou ik niet zo van Hollanders, maar bladiebladiebla.’
‘Maar jullie zeggen toch ook onaardige dingen over ons.’
‘Nauwelijks. We hebben moppen, maar dat zijn grapjes. En veel vooroordelen. Maar die zijn overwegend positief.’
‘Ik denk dat een Vlaming die in Nederland woont hetzelfde kan zeggen als jij.’
‘Ik durf te wedden van niet.’
‘Hoe weet je dat?’
‘Omdat ik veel Vlamingen heb lesgegeven en zag hoe Nederlandse studenten met hen omgingen. Dat die vaak vol bewondering waren. En nieuwsgierig.’
‘Maar het is toch ook niet waar dat wij zo negatief zijn over Nederlanders?’
‘Jawel.’
‘Noem eens wat dan?’
‘Nou ja, al die opmerkingen over Nederlanders die luidruchtig en onbeschoft zijn. En direct en grof.’
‘Ja, ach, dat zijn altijd dezelfde mensen die dat zeggen.’
‘Nee, ook vrienden en familie. Het zijn maar kleine dingen, meestal over wat we zeggen, wat we eten of hoe we schrijven. Soms over hoe punctueel we zijn, hoe zuinig en hoe weinig intiem. Over onze woordenschat, onze uitspraak, onze televisieprogramma’s, onze…’
‘Ach…’
‘Ja, het stelt allemaal weinig voor, maar alles bij elkaar is het veel. En het steekt me.’
‘Je moet het je niet aantrekken.’
‘Dat doe ik meestal ook niet, maar te veel druppels doen de emmer overlopen. En dan wil ik hier soms gewoon niet wonen.’
‘Ach meisje toch.’
‘Ja.’
‘Maar ik neem het voor je op hoor.’
En dat deed hij. Kijk en lees.
Ik hou van Nederland en Nederlanders. Ik ben altijd een beetje jaloers op hoe spontaan jullie zijn, en hoe stug wij.
Het zal wel een overblijfsel zijn van de VPRO-verslaving uit mijn kindertijd, maar ergens diep van binnen zou ik zelfs graag in Nederland willen wonen.
Nederland is helemaal oke!
(en ik vond jou helemaal niet luid of onbeschoft at all :) )
Nou, nou, ik kom beroepshalve regelmatig met Nederlanders in contact en dat is heerlijk verfrissend, zo met mensen in een vergadering zitten die gewoon zeggen wat ze denken. En de voorgeschotelde broodjeslunch die we ’s middags kregen was telkens dik in orde inclusief de obligate karnemelk natuurlijk en daar moesten zowel de Nederlanders als de Belgen mee lachen. Gebieden in Nederland die ik al verkend heb: de eilanden in de Oosterschelde, Amsterdam, Den Haag en Groningen. En ja, soms durf ook ik wel eens lachen met de Hollanders, maar men plaagt wie men lief heeft, he. ;-)
This is utter nonsense ! Ik heb een boontje voor de Nederlanders die ik ken. En dan heb ik nog niet eens Zezunja ontmoet.
Volledig off-topic… Waar blijft de Zezunja.be?
Nederlanders kunnen bot en grof zijn. Belgen zeggen niet altijd wat ze werkelijk denken.
De beste vriendin van mijn vrouw is een Vlaming. Ze klaagt veel en soms heeft ze gelijk.
Het zijn net mensen…
Ah, zit je in dat stadium. Eerst I love my new country, dan jamaar grmbbll, grmblll vind er niks meer aan, en dan de meer realistische kijk. Komt vanzelf goed.
@off topic: Punt be? Punt eu, voor de echte internationalo’s.
@ Agnes: de .be staat geparkeerd. Het is best prijzig om die te laten doorverwijzen, dus ik heb ‘m in de parkeerstand.
@ Irene: Oei, ik ben zeker een immigrant uit het boekje.
@ de rest: Ik wist dat veel mensen het een onnozele stellingname zouden vinden, maar zo ervaar ik het toch. De verhouding positief/negatief is tamelijk ongelijk, in de ongunstige richting.
Met een Nederlandse schoonbroer, en altijd vlak aan de Nederlands-Belgische grens gewoond te hebben (1 jaar zelfs in Nijmegen), snap ik NOG altijd niet hoe die culturele ‘gelijkenissen en verschillen’ precies in elkaar zitten.
Vergt waarschijnlijk jaaaaaaaaaaaren eer je ze te goed vat en opmerkingen op hun (on)zin-volheid kunt beoordelen. Ondertussen scherp je je opmerkingsvermogen waarschijnlijk heel erg aan…
Toen ik indertijd nog met mijn ouders naar de camping ging, had ik altijd Nederlandse vriendjes en vriendinnetjes. Die waren lekker rechttoe rechtaan, je wist direct wat je aan ze had! En ze spraken je gewoon aan, terwijl je zelf verlegen zat te kijken en jezelf probeerde te overtuigen om hen aan te spreken. Zo was het ijs altijd direct gebroken…
– “Laten we zeggen dat twintig procent aardig is en tachtig procent niet”
Als vlaming vind ik tachtig procent van alle vlamingen dom en lomp en boers. Dus dat zouden wel eens die tachtig kunnen zijn ;-)
Je blijft een allochtoon, of je wilt of niet. Vrienden van mij wonen alweer een tijdje in Frankrijk, maar die valt het vies tegen, in de zin van geaccepteerd worden.
Heb onlangs voor een examen de geschiedenis van de Nederlandse taal moeten leren. Het gaf een verklaring waarom Vlamingen Nederlanders luidruchtig en onbeschoft vinden.
Het heeft met taal te maken: Vlaanderen heeft een hele sterke dialectcultuur, terwijl in Nederland haast iedereen een standaardtaal spreekt. En omdat iedereen in Nederland ongeveer hetzelfde klinkt, kan de spreektaal zich sneller ontwikkelen. Er zijn een paar scherpe klanken ingeslopen en het ritme is opgedreven.
Voor de delicate dialectische Vlaamse oortjes gaat het snerpen en omdat je oren en je ogen de eerste indrukken maken …
Eigenlijk is het gewoon een resultaat van een paar honderd jaren geschiedenis.
Soms voelt het alsof je heimweeiig bent. En dat snap ik wel. Als je dan een extra antennetje hebt wat gevoelig is voor dit soort opmerkingen en gedachtengang dan trek je het je extra aan misschien? Want ik weet zeker dat het andersom ook zo is. :-)
@ Bosduif: uit welk boek heb je dat geleerd? Ik durf te zeggen dat Nederland net zo’n grote dialectcultuur heeft als Vlaanderen. Ben benieuwd naar titel en schrijver, misschien ken ik het.
@Bl-oxx: Denk je aan zo’n klein wit boekje met de toren van Babel voorop? ;-)
Ik ken eerlijk gezegd ook zat Nederlanders die irritant zijn, maar als ik in België zou wonen dan weet ik zeker dat ik bepaalde Belgen ook behoorlijk embetant zou vinden, om dat maar even zo te zeggen. Of in Duitsland sommige Duitsers ekelhaft (mooi woord is dat altijd). Mensen moeten eens wat meer over de grenzen kijken, dat zou geen kwaad kunnen. Irritante mensen heb je namelijk overal, toch? :-)
@ Roaslie: ja, dat was mijn eerste gedachte maar die liet ik al snel varen. Want hoewel gedicteerd door Jos M. kan daar toch niet zoveel onzin staan. Wel?
J.J. De Bom, Pluk van de Petteflet, Adriaan Van Dis, Paul De Leeuw, Jaap Fischer, Koot en Bie, Godfried Bomans, Wim Sonneveld, Willem Frederik Hermans, Pleidooi, Alex van Warmerdam, Pauw en Witteman, Jip en Janneke, Urban Dance Squad, Kokosbrood, Beschuit met muisjes, Oliebollen, Sinterklaas zoals het hoort, dus mèt surprises en gedichtjes, Jozef van den Berg, Alfred Jodokus Kwak, Zusje, Geert Mak, 3voor12, A.F.Th, Marsman… en “jij”, natuurlijk ;-)
Lieve Zezunja,… als Belg, als Vlaming, als Leuvenaar en als gesprekspartner van jou doet wat je schrijft me iets. Al meer dan 24u loop ik te piekeren over dit onderwerp, vraag ik me af hoe ik zal reageren. Ik voel me geroepen om ‘iets’ te zeggen. Wat ik vooral zo erg vind is dat je je soms zo rot voelt door wat Vlamingen zeggen, dat het ‘steekt’. Ik weet niet goed wat ik kan antwoorden hier. Ik weet niet of het zin heeft dat ik mijn mening geef over Nederlanders, over Vlamingen of over wie dan ook. Ik vermoed eigenlijk dat je daar geen boodschap aan hebt. Ik vraag me af of ook ik iets gezegd heb over Nederlanders dat je misschien gekwetst heeft, of ook ik hoor bij de “bijna iedereen” of die “tachtig procent”? Ik las wat Yuri schreef. Hij heeft een punt, een dik punt. Het enige wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik hoop dat je je welkom voelt, bij Yuri in de eerste plaats, maar ook in onze stad. Ik kan alleen maar zeggen dat ik je een te gekke meid vind, dat ik voor enorm veel dingen naar je opkijk, dat ik bij jou een gevoel krijg: “Eindelijk eens iemand met smaak, kleur, pit en lieve durf.” Ik geloof in Het Eiland Neus. Ik geloof in je talenten en vind het een eer dat je die in Vlaanderen op de markt wil gooien. Sommige Vlamingen zijn echt erg in hun uitspraken, maar zeker niet alleen naar Nederlanders toe. Ook ik ben geshockeerd door zulke uitspraken, krijg dan last van plaatsvervangende schaamte en voel me onveilig in een sfeer niet open, respectvol en tolerant is. Eigenlijk gewoon dit: ((((Zezunja))))
Off topic: ja, ik was het… na Spanje zou ik graag de fuutfuuw aanschaffen. Kan dat denk je?
@ Bl-oxx: G. Janssens & A. Marynissen (2005): Het Nederlands vroeger en nu. Leuven: Acco.
Dames en heren,
Fijne reacties, ook van de mensen die dat niet met zoveel woorden zeggen, maar wel vinden dat ik ongelijk heb.
Dat heb misschien ook wel. Gevoel is een bedriegelijk iets.
Even en apart woord van dank voor Lilimoen en stttijn:
De ene reactie echt super cryptisch maar o zo duidelijk en treffend.
En de ander ontroerend.
Normaal houden ze toch wel een beetje van mij, denk ik.