Acht jaar geleden plaatste ik dit verhaal voor het eerst. Sindsdien plaats ik elke 14 februari het verhaal van De Blije Bukster: een ode aan de dag dat ik mijn stoute schoenen aantrok, waarna ik mijn stoute veters en de perfecte man strikte. Wannes h...
Balkenende geeft gewoon de journalisten de schuld. Nou, dat doe ik dus ook. Gewoon. Met liefde. Bij dezen. Dus als er zaterdag gekke dingen over mij in het Volkskrant Magazine staan, bijvoorbeeld dat ik een 31-jarige op drift geraakte vrouw zou zijn,...
Mijn eerste weblog (van 2003 tot 2006) was op een ander adres, namelijk: zezunja.punt.nl. Omdat ik die stukjes niet automatisch kan importeren, staan ze nu, anno 2015, nog niet op deze site. Maar ik wil ze wel graag verhuizen, Het zijn bijna duizend ...
En toen kwam het rockgitaartje to end all rockgitaartjes. En toen waren we gelukkig. Én we hadden wéér een nummer in drie delen. Ik ontwaar een handelsmerk.
Hoewel we inmiddels al Little White T-shirt heetten, werd ik in juli 2005 aangesproken door een pianist uit mijn vorige bandje Scrabeus. Hij had onze bandnaam Lousy Pianist gehoord. En he was not amused.
Ik vind sjeiks neus zo mooi,… dat kleine zwarte randje bovenaan is sexy.
P.S. Goed idee van die update betreft je haar. Kwestie van herkenning. ;-)
Ik ben nog steeds niet zo van de katten. Helaas … :-)
Tis een plaatje. Echt waar.
Vrouwe Zezunja,
Hoe melig dit ook is, ik blijf het vertederend vinden. Ik ben zelf namelijk ook een kattenliefhebber.
’t Is echt wel een schatje hé, anders moet je maar eens aan Luna vragen of ze een ploesiepoesie-kitten look-a-like kan maken…