Masochisme
De vorige keer schreef ik na het zien van de film Beperkt Houdbaar een stukje over mezelf. Vanavond zag ik de film weer. Masochistisch, want ik word er down van. Maar ook goed, want het is een fantastische film en ik wil het strijdlustige dat ik eraan overhoud best steeds opnieuw aanwakkeren. Van mij mag de hele wereld op deze manier tegen het licht gehouden worden.
Ik ben te moe en te depressief om er nu iets inhoudelijks over te schrijven en eigenlijk had ik dat al gedaan, dus het hoeft ook niet. Maar het onderwerp komt vast nog wel eens voorbij hier, want het onderwerp beheerst mijn leven en zoals uit de film blijkt: niet alleen het mijne.
Wat ik hiermee wil zeggen? Ik weet het niet. Misschien dat het belangrijk is. Meer niet. Dus bij deze. Het is een belangrijke film.
(Ik ben me ervan bewust dat dit mosterd na de maaltijd is, omdat-ie zojuist op de tv was, excuses daarvoor. Kortom: mensen die de film niet hebben gezien, zullen deze hartenkreet niet begrijpen. Hen kan ik alleen maar aanraden de film alsnog te bekijken. Dat kan hier.)
(O ja, en nog iets: tot dinsdag.)
Ik viel, net als de vorige keer, middenin het stukje bij die plastisch chirurg. Het maakt mij eerder woedend dat zo’n afschuwelijke geldhaai rijk wordt door de onzekerheid van vrouwen te benutten. Deze wereld is echt een beetje doorgedraaid.
mensen moeten doen wat ze willen maar niet doen wat ze denken dat anderen van hen willen…
Och, Roosje, was het maar zo simpel. Volgens een onderzoekster in de film zijn meisjes van nu al 250.000 keer geconfronteerd met het niet bestaande ideaalbeeld van vrouwen tegen de tijd dat ze zeventien zijn. Je hoeft geen deskundige te zijn om te bedenken dat je op die leeftijd maar al te makkelijk een groen monster in je hoofd krijgt dat onbewust ontevredenheid met je eigen uiterlijk aanstuurt.
Om nog maar niet te spreken van ouder wordende vrouwen, die hun leeftijd dus niet mee hebben, i.t.t. de weerloze zeventienjarigen. We zijn allemaal de lul of we nou willen of niet.
@Roosje: het boeiende vond ik juist dat blijkt dat mensen (vrouwen) minder goed weten wat ze zelf willen en wat ze “willen” omdat het ze constant voorgehouden wordt dan wij allemaal denken. Ik zag hem gisteren voor het eerst: idd een heel goede documentaire! Herken het strijdlustige waar jij het over hebt…
We waren het eens geloof ik… hihi
Haha, ja, dat geloof ik ook, ik was alleen een paar seconden eerder.
By the way, de site van Beperkt Houdbaar ligt sinds gisteravond sort of plat. Dus mijn linkjes kloppen wel, maar er zijn meer mensen enthousiast vermoed ik.
Een hele goeie docu!
Plat, ehm.. dat is in het licht van deze post en de site misschien een wat mindere woordkeus ;)
(kon het niet laten… sorry)
Ik had alleen de spot gezien, niet de hele documentaire, en ik heb met open mond gekeken.
Nee, dat stond zeker niet charmant en de dames uit de documentaire zouden zoiets lelijks misschien nooit doen, maar what the fuck…
Ik wist niet wat ik zag. Zeker het gedeelte over het weghalen van je schaamlippen, omdat die niet mooi gevormd zouden zijn was echt te idioot voor woorden.
Eén ding was wel fijn. Al die mooie vrouwen op the cover zijn gesjopt. *Soes haalt opgelucht adem* Met andere woorden, als die dames in het zwembad springen en ze komen er weer uit, dan ligt hun ‘look’ nog steeds in het water…
Wat is wel heel mooi vond, was dat stukje van die vrouwen uit Tunesië. Geweldig zoals zij als vrouwen onderling met elkaar omgaan en met hun lijf.
Zo zag ik ook al eens een documentaire over moeders en dochters. Wat je als moeder doet en zegt wanneer je voor de spiegel staat heeft een major impact op de dochter.
Dat vond ik ook al zo indrukwekkend.
Ik ga ‘m zeker zien!
Maar die plastisch chirurg was toch overduidelijk een beetje niet goed bij z’n hoofd.
(Verder blij dat ik de docu nu eindelijk gezien heb. Heeft gigantisch bijgedragen aan bewustwording.)
Waarom blijft er nu nog steeds “de andere” bij mijn naam staan? Ik ben de ene, enige echte.
*mept koekjestrommel*
‘Alles is ijdelheid’. Wat mij nogal stoorde in de docu is dat ‘de vrouw’ als slachtoffer wordt opgevoerd. Natuurlijk is er dat schoonheidsstreven dat wordt gestimuleerd door de reclame-, mode-, televisie- en tijdschriftenwereld, maar er is toch ook nog zoiets als het eigen weten en beseffen? Ik bedoel maar te zeggen dat er ook nog eens iets is als de eigen verantwoordelijkheid.
@ Soes: Octavie schrijft vandaag op nietlief.com een stukje waarin het onderwerp van jouw laatste alinea aan bod komt.
@ peet die andere: volgens mij werd juist keihard weerlegd dat we dat allemaal bewust ‘opslaan’ en dus rationeel kunnen classificeren. Volgens mij waren er meerdere bronnen of wetenschappers die bevestigden dat het voor een groot deel om ongemerkte inprenting gaat. Vanaf de geboorte.
Ja, ik heb hem net gelezen. Mooi.
Als ik me bedenk hoe belangrijk ik ben als moeder voor mijn dochter, jee, dan bekruipt het me soms gewoon.
Maar soms staan we met z’n tweetjes voor de spiegel te frutten en dan grijns ik naar haar spiegelbeeld en roep ik: “Wat zijn we leuk hè?”
En dan lacht ze.
Meisjes zijn gecompliceerd, maar o zo leuk.