Magnums waren nog nooit zo gevaarlijk

Eerst was het nog heel aardig, het was immers eerste kerstdag. De man op het station in Mechelen die eruit zag of hij zijn tulband thuis was vergeten, had witte klodders op zijn broek en de jongen met het petje gaf hem papieren zakdoekjes om die klodders weg te vegen.

Daarna was het zelfs even nóg aardiger. De klodders zaten namelijk op zijn achterbeen en de jongen met het petje was zo toeschietelijk dat hij wel even in een baltsdans om de man zonder tulband heen wilde draaien, om zodoende die klodders eraf te halen.

Maar daarna werd het ugly. De man zonder tulband riep ineens heel hard: ‘My bag! My bag! Where’s my bag?
De jongen met het petje holde even verderop de roltrap die omhoog ging af. Ik wees naar hem. ‘There he goes!‘ Maar de man zonder tulband was niet erg geoefend in het afdalen van roltrappen die omhoog gingen, dus hij moest helemaal naar de andere kant van het perron om zijn belager te volgen.

Onze trein kwam aan en we stapten in. De man zonder tulband helpen, was ondenkbaar, wegens bagage en het feit dat het af lopen van omhooggaande roltrappen ook bij ons thuis niet regelmatig wordt geoefend. Maar in de trein zaten we vervolgens toch wel erg van ons à  propos te wezen, het was immers eerste kerstdag en het leek allemaal zo aardig.

Moraal van dit kerstverhaal:
1. Scrooge rules, want je weet tenminste wat je aan ‘m hebt.
2. Aardige mensen met Magnums zijn evil.

10 januari 2007 | 15 reacties

«

»

Geef een antwoord

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

15 Reacties
  1. Cockie 10 januari 2007

    Magnum is een ‘impulsijsje’.

  2. Casper 10 januari 2007

    Wat een gruwelijke truc zeg. Gatver

  3. eliane 10 januari 2007

    Houten dief!

  4. Auteur
    Zezunja 10 januari 2007

    Verdomme Cockie, je hebt gelijk! Ze noemen dat in de Wikipedia een impulsijsje! Gunst! Dat woord kende ik nog niet…
    En als je dan doorklikt kom je bij impulsaankoop. Ze gaan er dus vanuit dat je nooit echt heel doordacht een pakje boter op een stokje aanschaft.

  5. soes 10 januari 2007

    Altijd geïnteresseerd in onze taal, zit ik verwonderd naar je ‘geöefend’ te kijken…. ik neem aan dat je dat goed geschreven hebt, maar het ziet er toch heel gek uit….

  6. PF 10 januari 2007

    Impuls hier niet te verwarren met intentie.

  7. Auteur
    Zezunja 10 januari 2007

    @ Soes: Je hebt gelijk, ik vond het ook raar en volgens het Groene Boekje hoeft er ook geen trema op de o, maar ik hanteer vaak de regel dat als iets onleesbaar wordt zonder zo’n teken, ik de lezer toch maar een handje help. Ikzelf las steeds geo-etc, vandaar.
    Enne… ik zou er absoluut niet blindelings vanuit gaan dat ik iets goed schrijf. Voor mijn werk ben ik nogal nauwgezet, maar in mjn vrije tijd doe ik maar wat.

  8. soes 10 januari 2007

    Oké. Dat deed ik dus wel.
    Er blindelings vanuit gaan. :)

  9. Auteur
    Zezunja 10 januari 2007

    En gelijk met mijn mood swing verandert ook vaak de schrijfwijze van een woord. Nu ik het er met jou zo lang over heb, vind ik dat trema ook raar.
    ‘k Ga het weghalen.

  10. soes 10 januari 2007

    Hihihihi

  11. Kaat 10 januari 2007

    Een Magnum-ijsje staat toch gelijk aan een half pak boter of zoiets?
    Heeeeel gevaarlijk dus.

  12. Auteur
    Zezunja 11 januari 2007

    Ja, vandaar ook mijn eerdere reactie over dat pakje boter op een stokje.

  13. urbain alpain 12 januari 2007

    En dan met dat weggehaalde trema in een blinde haast de roltrap die omhoog gaat aflopen omdat u achtervolgd wordt door het groene boekje die van de dikke Van Dale had gehoord dat u het was die dat trema had weggehaald. Excuseer, vrouwe Zezunja, ik liet me heel even verbeeldingsgewijs gaan.

  14. Auteur
    Zezunja 12 januari 2007

    Mag hoor, dat heb ik graag. Reageurs die zich een beetje laten gaan. Yummie. ;)

  15. Marc 30 januari 2007

    Mmmmmagnum… Goor ding eigenlijk.

    Ik weet nog dat hij voor het eerst te koop was. Voor die lancering had je alleen maar een goedkoop plat kauwgumachtig nepijsje met een flinterdun chocolade dipje. Dit was “Bigger, Better”, voor de echte gebruiker. Iedereen vrat zich een hartaandoening. Van elke laatste cent ging ik als 15 jarig jongetje een magnum halen. Dit was nog beter dan een patatje van Adje.
    Laatst een magnum gegeten op Lama Island, Hong Kong. Even weg van zaken. Lekker weertje, strandje, touristje, magnum. Foutje dus. Een Chinese versie. Gebarsten chocola, zacht half gesmolten met klonten harde condens. Deze op het vaste binnenland geproduceerde Azië versie had vast en zeker andere ingrediënten. De melk was waarschijnlijk van een ander beest dan een koe of van poeder of whatever. De chocolade idem dito. Als rasechte Hollander besloot ik hem toch helemaal op te eten. Mijn god wat goor. Voor mij is een Magnum nooit meer het zelfde. Hoeveel zou de Chinese Magnum qua moleculaire structuur op de Europese lijken? Kan nooit veel schelen. Al met al is het in verteerde vorm waarschijnlijk bijna hetzelfde.

    Wat een goor ding eigenlijk…

    En Mechelen? Belgen…
    En zakkenrollers? Magnumeters…
    En Zezunja? Grappig, braaf en …

© 2020 Maartje Luif & KLEO, met dank aan Wannes Daemen • Leveringsvoorwaarden

Stuur een mailtje

Wil je meer informatie of heb je vragen? Mail mij!

Wordt verstuurd

Login met je gegevens

Je gegevens vergeten?