Ik was even aan het werk
Dat werk is toch iets raars. Alleen al het feit dat ik ‘ondernemer’ ben en ook als zodanig wordt aangesproken: om te proesten, zo not me. Onlangs zag ik een compilatietje van toespraken van Pim Fortuyn en Rita Verdonk. Tamelijk hilarisch, omdat je ziet hoe Verdonk op goedkope wijze haar oneliners gecopypaste heeft van de heer Fortuyn. Maar ook ontluisterend, omdat beide poltieke wisecracks het voortdurend over de ondernemers hadden en ik me toch een potje zat te glimmen op de bank! ‘Zelfstandig ondernemers zijn de ruggengraat van de samenleving!’ En jawel hoor, daar ging ik: glimmmmmm! ‘Zij die de economie dragen: de kleine ondernemer.’ En hoppakee, trots! That’s me. Ik had bijna de neiging om op mijzelf te gaan zitten wijzen. ‘Lief, ze hebben het over mij.’ Kennelijk vind ik het dus übercool dat ik ben ingelijfd bij de wereld van de double breasted met gouden knopen en een sigaar. Zo raar is het dus eigenlijk met werk.
En nog iets anders.
Ook raar.
Ik lag laatst op de bank, voeten omhoog, na te denken over ondernemerschap. Dat wordt bij mij al gauw een merkwaardige exercitie, omdat ik enerzijds een heel kinderlijk beeld heb van ondernemerschap: winkeltje spelen. En anderzijds geloof ik dat de enige manier om echt rijk te worden, bestaat uit heel goed winkeltje spelen. Kortom: daarover nadenken leidt tot gedachten over winstmarges, wapenhandel, vakken vullen en voordeelweken. En ik kom altijd tot de conclusie: ik moet personeel. Want er is namelijk een groot verschil tussen mij en de ondernemers waarover ik lees in de bladen. Iedereen verlaagt de prijs en mijn enige doel is: de prijzen verhogen. Dat is raar. En vast niet goed, qua concurrentie en zo.
Maar ik ben erachter hoor – wat benen omhoog al niet vermag. Kijk, je moet dus personeel hebben om je inkomstenverlies op af te wentelen. Want als ik mijn prijzen verlaag, verdien ik minder, en dat is niet de bedoeling. Dus ik vroeg me af, hoe doen al die gasten dat, al die VVD-vriendjes? *kuch* En toen dacht ik: die verlagen de prijzen en gaan zelf meer verdienen. Dat moet toch ergens vandaan komen? Codewoord: personeel. Maar we hebben al drie poezen en dan ook nog personeel? Geen denken aan. Conclusie: ik zal altijd die sukkel blijven die haar prijzen verhoogt. Het is niet anders, maar raar is het wel.
Er is nog iets raars. Dat weblog. Dat voelt ineens als werk. Da’s helemaal niet goed natuurlijk, maar het is. De hele dag dansen er lettertjes door mijn kop en op het scherm, en voor die lettertjes word ik betaald. Ik bedenk duizend keer een begin-midden-slot. Ik bedenk kleine stukjes, grote stukjes, saaie stukjes, mooie stukjes en aan het eind van de dag komt er een moment dat de betaalde lettertjes overgaan in onbetaalde lettertjes. Vaak gaat dat goed, dan dansen de lettertjes uitbundiger, omdat ze van mij zijn en niet van de opdrachtgever. Maar soms lukt dat niet, dan voel ik me als een loodgieter die ’s avonds thuis ook nog even in de gootsteenkastjes gaat liggen. Zie verder afgelopen week. Excuses daarvoor. Verder verbind ik daar geen consequenties aan hoor, ik verzin wel weer een manier om de moed erin te houden, maar dat u even weet waarom ik soms zo ontzettend stil ben.
En mocht u zich afvragen wat er nou ook alweer met werk is: er is iets raars met werk. Wat ik u brom.
Voor mij is het raar om voor datgene wat ik graag doe geld te vragen… maar daar ligt ook altijd het gevaar op de loer van mensen die dan tegen me zeggen; kun je niet even bij ons komen schilderen (de muren/deuren, gratis) want dat vind jij toch leuk…?!
Ik brom met u mee.
vandaar ook,
van je hobby je werk maken is einde hobby…
(vaak):(
Hoe herkenbaar.
Ik moet ook personeel. Zullen we het anders delen?
ik wil ook personeel. goedkoop personeel!
Wat ik zo lekker vind aan het werk maken van mijn hobby (muziek) is dat ik lekker veel tijd over hou om te luieren, te kletsen en lief te hebben. Alle leuke dingen die ik op een dag wil doen heb ik namelijk al voor mijn werk gedaan :o)
Het duurde wel even voordat ik helemaal door had dat wat ik leuk vind om te doen nu werk is en dat ik niet na werktijd weer diezelfde dingen moet gaan doen. Dan wordt het teveel.
Als ik nu graag iets wil doen in mijn voormalige hobbysfeer, al is het puur voor mezelf, dan doe ik dat in mijn werkdag.
Verder is er niets zo lekker als betaald krijgen om plezier te maken.
Het echte grote geldverdienen heeft niets met werken te maken. dat zijn de mensen die handelen in handel, die bedrijven kopen/verkopen… niemand heeft er iets aan maar zij lopen binnen.
Goedemorgen,
Take it ea-ea-sy
Vriendelijke groet van de Spaanders voor de Vlaanders
vergeet nooit dat wij je hebben gemaakt wat je nu bent…
Goedenamiddag,
Met alle respect. Roosje je opmerking raakt kant noch wal. Iedereen maakt van zichzelf wat er te maken valt. En iemand een schuld opleggen vind ik wel zeer goekoop.
Vriendelijke groet van de Spaanders voor de Vlaanders
Zonder respect, roosje is knettergek.
Zezunja was al wie ze was. Talentvol schrijver en docent.
Wij mogen daar lekker van meegenieten.
Gratissss en voor niks. Thanx, Zez!
En een webloggie is hobby. En een hobby voer je uit als je er plezier aan beleefd. Toch?
Ook ik glim bij het woord ondernemer en hoop een succesvolle business op te zetten.
Dus ik wens ons beiden en andere ondernemertjes heel veel succes….
hup. en nu weer aan het werk ;-)
Hahaha om je Zijdelings. Zo gaat dat bij ons ook:)
Van mijn werk afkomen is prettiger als er naartoe gaan, maar thuiskomen en een mooie tas vinden, besteld via http://www.cafepress.com/heteilandneus is wel weer tof.
Kus,
Erwin.
Ps. ik had er eigenlijk wel een kaartje bij willen hebben. Gewoon een lieve groet van jou. Of something.
Goedemorgen,
Bent U alweer eventjes aan het werk?
Vriendelijke groet van de Spaanders voor de Vlaanders
@ Susan: Dat heeft bij mij ook wel gespeeld, maar daar ben ik inmiddels wel aan gewend. Maar ik merk wel dat ik milder word (als zakenvrouw) als het werk heel leuk is. Da’s slecht.
@ gewebkijk: Dat is iets te zwart wit, maar je moet inderdaad moeite doen om het leuk te houden.
@ Sparce: Ik weet niet of het trucje dan nog werkt…
@ tante annie: Uiteraard goedkoop! Spotgoedkoop. Liefst uitgebuit. Dat is het hele idee.
@ Pieter: Kan je leven van de muziek? Wat heerlijk!
@ Laurent: Hmz, klinkt mij tcoh vrij ideaal in de oren. Misschien toch maar eens VVD gaan stemmen…:P
@ roosje: Grapje toch?
@ Ivar en Tom: Ik gok op een grapje.
@ Soes: Dank je wel! En let’s shake hands.
@ Octavie: Hihi, eigenllijk best een intieme mededeling hè?
(Opdat mensen Octavie later ook nog begrijpen: de zijdelings is “Je moet nu even geen vieze woorden roepen, ik moet iemand telefonisch interviewen.”)
@ Erwin: Mail me even je adres, dan zorg ik ervoor. Ik ben heel gelukkig dat je er gelukkig mee bent. Ik scoor nog steeds goed met de tas! Dank en sjeblief!
@ Tom: Goed geraden. Een vriendelijke groet terug.