Het was het lamplicht op het tafelblad
De afgelopen dagen moest ik schrijven. Veel schrijven. Letters, zinnen, kilometers tekst. Ik had een nieuwe MacBook, het voelde luxe.
Als het ’s ochtends nauwelijks licht werd door de voortrazende regen, koos ik een plekje bij het raam, aan de keukentafel, met een kopje koffie met geschuimde melk. Ik tikte, dacht en staarde. Ik bouwde alinea’s, ideeën, werelden voor de lezer. Ik prees me gelukkig, met de sfeer, de juiste sloffen aan mijn voeten, de poezen naast me op de bank.
Op mijn MacBook zit bewust geen mail, geen rss-reader, geen favorietenlijst. Ik heb wel internet en contact met het hoofdkantoor (lees: mijn iMac), maar meer ook niet. Geen verleidingen. Een computer met rust.
De afgelopen dagen kweekte ik zitvlees. Zitten, denken, staren. Ik leerde tikken op de beperkte toetsen van een laptop. Ik maakte mijn wereld kleiner en de vreugde was enorm. Disicipline, concentratie, doorzettingsvermogen: het kwam als vanzelf. Omdat ik het leuk vond.
Het was Nat King Cole die maar dooremmerde. Het was de regen die met bakken uit de hemel kwam. Het was het negeren van het gewoel op internet. Het was de computer alleen maar scheppend gebruiken. Het was het lamplicht op het tafelblad.
Het was weten dat dit mijn werk is.
Het was blij zijn.
een computer met rust. dat lijkt me fijn.
Dat klinkt heel fijn.
Ja, heerlijk, dit gevoel herken ik helemaal. Minus 1 lief driejarig mannetje dat ik ook tevreden moet houden terwijl ik werk :)
En zo bewijs je maar weer dat de neiging tot afstand nemen van stukjes schrijven uiteindelijk uitmondt in Heel Veel Moois.
Lekker hoor.
Wat heb je dit heerlijk beschreven. Ik kreeg er een warm gevoel van.
Ik vind dat je ook een koekje verdient bij je koffie. Liefst dan nog een bokkenpootje.
Dit is mooi!
Hear hear. Eens je eenmaal begonnen bent. Alleen is dat beginnen zo moeilijk. Toch bij mij. Er is altijd wel iets anders.
ik ben blij dat je blij bent – hou ons af en toe ook een beetje blij via het hoofdkantoor…
Bij mij werkt dat juist averechts. Het is de afleiding waar ik ideeen van krijg. Meestal. Een rustige computer, daar kan ik echt helemaal idioot van worden. Wat bij mij het beste werkt: de trein. Geen idee waarom.
Een computer met rust. Wat een discipline.
Ik had deze week drie daagjes ziekteverlof die ik eveneens lekker knus binnen heb doorgebracht: met de poezen, in losse broek en met een hete kop thee in de zetel filmpjes kijken of boeken lezen. Jij hoeft voor dit alles helemaal niet ziek te zijn, je kunt het gewoon doen voor je job. Fantastisch.
@ Gin: een rustige computer voelt voor mij juist een beetje als een rit in de trein. Je kunt maar een beperkt aantal dingen doen, maar die dingen kun je wel uitgebreid en grondig doen. Ja, de trein is een goeie plek. De trein én een rustige computer moet als combinatie al helemaal niet te versmaden zijn. ;) Gauw proberen.
@ allen: ja, heel fijn en heel erg bedankt.