Everything you always wanted to know (but were afraid to ask) …over de Ontlurkingsweek

Zezunja, waarom zijn jullie tegen lurkers?
We zijn niet tegen lurkers

Waarom staat er dan ‘Stop Lurking’ in jullie banner?
Dat geldt maar voor ’n week. Volgende week mag iedereen weer naar hartelust lurken, maar deze week worden alle meelezers uitgedaagd zich bekend te maken.

Waarom het woord lurken?
Zo heet dat nou eenmaal. Lurken komt van schuil houden in het Engels. Het woord lurker wordt al sinds er interactieve websites bestaan gebruikt voor de zwijgzame surfer.

Vind je lurkers vervelend?
Welnee, ik ben er jaren zelf een geweest. Ik zal het je nog sterker vertellen: ik ben er nog steeds een.

Dus je lurkt zelf ook?
Jazeker, ik lurk me een ongeluk. Hoewel ik soms moeite heb om vast te stellen of ik een lurker ben of niet. Dan maak ik me bekend als lurker en dan zeggen ze dat ik eind november 2003 wel eens gereageerd heb en dat ik dus geen lurker ben. Tsja… Maar mijn rss-reader staat altijd aan en ik reageer weinig: ziedaar, alsof ik het uitgevonden heb.

Heb je het ontlurken zelf uitgevonden?
Nope. De ontlurkingsweek bestaat al een paar jaar in de engelstalige blogosfeer, De-lurking Week heet het dan. Bovendien doen veel mensen op eigen houtje zo nu en dan een ontlurkingsoproep.

Waarom een week lang?
Omdat lurkers niet allemaal elke dag terugkomen. Dan hebben ze even de tijd. En zo hebben ook andere webloggers de tijd om er aan mee te doen. O ja, en ik hou van olievlekken. In ’n dagje krijg je geen olievlek.

Geloof je nou echt dat mensen die nooit reageren dat nu ineens wel zullen doen?
Ja en nee. Ik vermoed dat er mensen zijn die onontlurkbaar zijn. Sommige mensen reageren nooit, omdat ze echt niet weten hoe dat moet. Die zullen nu ook niet reageren. Evenals de mensen die mij niet gunstig gezind zijn. En de mensen die niet durven.
Maar hee, daar staat tegenover: mijn moeder heeft gereageerd, dat is iets wat niet gebeurd zou zijn als we geen ontlurkingsweek hadden georganiseerd. Dus ja: mensen die dat anders nooit doen, gaan ineens reageren.

Maakt het je wat uit dat mensen normaal niet reageren?
Nee, niet echt. Ik vind het magisch: ik schrijf iets en volgens mijn statistiekenteller wordt het gelezen, maar door wie? Allemaal mensen die op kousenvoeten op mijn weblog komen, dat heeft iets moois.

Dus je vindt lurkers juist heel tof?
Eigenlijk wel ja. Hoewel ik er bij momenten onzeker van word. Dan blijkt dat mensen die ik erg bewonder wel eens meelezen en dan vraag ik me af waarom ze dat nooit hebben laten weten. Vinden ze het niet cool om bij mij te reageren? Maar dat is projectie.

Projectie?
Ik lees een boel websites en bij sommige wil ik per se niet reageren. Omdat ik de schrijver of schrijfster te arrogant vind bijvoorbeeld. Of te dom. Ik ga er vanuit dat andere mensen ook zulke redenen hebben.

Tsjemig, spelen zulke dingen een rol? Wat een wereld!
Ja, zulke dingen spelen soms een rol. Hoewel ik meestal lurk omdat ik gewoon niks zinnigs te zeggen heb.
Maar: kijk eens wat gezellig het is. Ik heb al bijna vijftig lurkers mogen verwelkomen en er zijn al meer dan dertig weblogs die het intiatief hebben overgenomen. Het is feest.

Maar als je niks tegen lurkers hebt, wat zeg ik: ze zelfs heel tof vindt, waarom organiseren jullie dan zo’n week?
Louter nieuwsgierigheid. Wie zijn al die mensen die mij zo goed kennen dat ze weten hoe ik mijn dagen en nachten doorbreng?

En bevallen ze je? De lurkers?
Lurkers zijn schatjes. Hoewel er ook mensen zijn die zeggen: ‘Ik lurk hier nooit’. Daarmee ben ik dan weer even op mijn plek gezet. Au.

Au?
Au ja. Hoewel het ook wel goed is. Ik zou nog naast m’n schoenen gaan lopen van zoveel lurkers.

Om Bart te citeren: krijgen de niet-lurkers nu de troostprijs?
Om mijn antwoord aan Bart te citeren: ja, uh, nee. De hoofdprijs natuurlijk. Tsss, wat dacht je!
Dankzij de niet-lurkers ben ik nog steeds niet gevlucht uit het sijberse met een verstoord zelfbeeld wegens vermeend gebrek aan populariteit. De niet-lurkers zijn mede debet aan mijn leuke leven.

En gaat het hier nu de rest van de week over lurkers?
Nee. Elke dag een reminder, maar dit is het laatste lange stukkie over lurkers.

Dus er komt eindelijk weer eens iets om te lezen hier?
Zeg! Dat klinkt beschuldigend.

Ja, dat is het ook.
Welnu, ik had een goede reden. Alles wat mij in beslag kon nemen, kwam ineens samen. Van schouder uit de kom tot de definitieve diagnose van een kloteziekte, van deadlines tot workshops, van een zieke poes tot mijn lief die sinds vrijdag altijd thuis is. En regen, heel veel regen.

Dat is geen antwoord op mijn vraag.
Uh ja. Iets om te lezen? Er komt in elk geval van alles om te kopen en wat plaatjes om naar te kijken. Misschien morgen al. En het nummer Breeze van Little White T-shirt komt deze week online, als ik het een beetje bijgemixt heb. Dat is om te luisteren. En wie weet ga ik ook wel weer eens wat schrijven. Iets om te lezen. Of om te lurken.

Bent u een weblogger? Doe mee met de Ontlurkingsweek!
Bent u een stille meelezer? Maak u bekend. Voor één keertje.

« Lijst met deelnemers Ontlurkingsweek

De stand van zaken – Ontlurkingsweek »