Een b is een v omdat een v geen b is
‘Oè esssske toe havvvviete’, vroeg ze.
En omdat de Spanjaarden in mijn klas állemaal aan hypercorrectie doen, had ik kunnen weten dat als zij een v zegt, het een b is. Maar ik kwam er niet op. En dat was lullig voor haar, want na het mondeling examen werd mij verteld dat ik bijzonder weinig fouten had gemaakt. Zij kreeg te horen dat het haar schuld was dat ik haar niet kon verstaan. En dat ze dus nog hard moet werken aan haar uitspraak.
Terwijl ik best weet dat Spanjaarden een v zeggen als er een b staat, omdat het in het Frans geen b is als er een v staat. Maar ik kwam er niet op.
Vanavond is het schriftelijk examen. Een geruststelling: geen Spanjolen involved, voor zover ik weet.
23 januari 2007 | 7 reacties
Over uitspraak en Vlaanderen gesproken: is het ook waar dat onze katholieke Zuiderburen het zelden hebben over de ‘de hulp van de heilige geest’ maar des te vaker over ‘de gulp van de geilige geest’?
Vrouwe Zezunja,
U hebt uzelf dus een schuldgevoel aangepraat omdat uw Spaanse vriendinnetje gezakt was?
Heer Frank,
Het verschijnsel doet zich enkel voor in West-Vlaanderen.
Beiden: een groet.
Ik vind ”toe” zeggen als je tu bedoelt al alle reden tot zakken op uitspraak. Alles wat daarna komt dient genegeerd te worden. Ik zeg het de drs. na: geen enkele reden dus tot schuldgevoel.
Toen ik in Parijs studeerde woonde ik bij een stelletje Spanjaarden is huis. Ze zeiden de hele tijd vanalles tegen mij en eerlijk gezegd vraag ik mij nog steeds af wat precies…
Grappig dat je dit stukje schreef op de Indiase feestdag basant pancami, ook wel bekend als vasant panchami. Waarom zijn er toch zo veel talen waar de B en de V verward worden? Mijn lippen doen tenslotte bij de verschillende klanken iets totaal anders…
Toch maar eens laten weten dat ik jouw weblog leuk leesvoer vind. Ik las de eerste zin van dit stukje toevallig goed, maar jouw berwarring is zeer vegrijpelijk
Dank je wel, Dhr Of Hearts.