Dwaalspoor
Ken je dat? Je maakt een ommetje door je eigen leven en je komt op een kruispunt waar je al eens bent geweest. Goed, het was een ander moment, in een ander jaargetijde, met een andere lichtinval en misschien wat meer tegenwind, maar verdomd als het niet hetzelfde kruispunt is.
Ik dreigde ervan in paniek te raken. ‘Wat? Nee? Niet weer dat kruispunt!’ Maar verzet heeft geen zin bij kruispunten. Je bent er of je bent er niet. En als je er wel bent, dan zul je moeten kiezen. Voor een weg, een stoplicht om te overmeesteren, een route – misschien wel de snelste.
Het voordeel van voor de tweede keer op hetzelfde kruispunt belanden, is dat je precies weet waar je moet voorsorteren. En ergens heb je inmiddels ook wel een vaag vermoeden wat de snelste weg zal zijn. Bovendien voel je je er al een beetje thuis, zo van: dit is mijn kruispunt. De kracht van herhaling.
Maar tegelijkertijd heb je het gevoel dat je verkeerd ben gereden. Met een wiebelige cirkel terug naar het punt van een jaar geleden, alsof de tussentijd niet heeft bestaan. Dat klinkt als verspilling en tijdverlies. Onhandig.
Tijd om te jammeren is er niet. Het verkeer moet door, ik moet door. Ik zwaai naar oude bekenden. Onzekerheid, angst, machteloosheid. Ik zwaai en trap door. Richting snelste weg en goede afloop. En ik kan alleen maar denken: doe mij ‘ns wat tomtomtalent.
:)
Wauw. Prachtig stukje.
(btw weer zeer herkenbaar.)
YES! Dit zegt het allemaal!
*zwaait terug*
Herkenbaar verhaal. Een interessante vraag is: neem je dezelfde weg, of sla je in plaats van links, nu rechtsaf?
Ik heb dat tomtomtalent altijd nodig. Met of zonder kruispunten.
‘sraand’hand? :-s
@ bee: ik ga deze keer over de stoep
@ Irene: ach, een milde herfstdepressie met een wankele werkzekerheid, that’s all
niks ergs
@ de rest: hallo, zwaai, dank, buig
Het heerst, die herfstdepressie. Wat het meer is: het besef dat de zomer voorbij is, zonder dat het zomer geweest is. Hopelijk wordt de herfst nog een beetje mooi.
Zullen we zeggen dat het leven één grote oefening is om steeds weer dezelfde kruispunten op net weer een iets andere manier over te steken? Je kunt er depressief van worden, het kan ook een grote opluchting zijn. Het is maar hoe je ernaar kijkt.
Hoho, een milde herfstdepressie krijg je niet van kruispunten, maar van koude vingers, te weinig zonlicht en naaktslakken.
Kruispunten zijn bij tijd en wijlen een onwelkom weerzien, meer niet.
Pff, het is zo’n ‘dat ken ik ook’ logje dat ik eigenlijk met mijn reactie niks toe te voegen heb.
zeer mooi gezegd, jij.
Zelfde kruispunt, ander tijdsgewricht. Steeds maar weer. En ineens, op een dag, neem je gedachteloos de juiste route.
Herkenbaar, herkenbaar.
Mmm ‘sipke’ toch,… kan ik je de ‘milde herfstdepressie’ even doen vergeten door iets te doen? We kunnen natuurlijk ook samen rechtdoor gaan joggen! Als ik je moet komen oppikken, let me know. Of je mag binnenkort ook samen met mij in de anti-winterdepressie-lamp komen kijken bij een kop koffie.
Ah. Daar zijn de naaktslakken weer! Die hebben toch flink indruk gemaakt – en daar kan ik me helemaal van alles bij voorstellen.
Ik herken mijn kruispunten niet. Alles lijkt constant zo nieuw en onbekend. En weer, telkens weer; ‘zal ik links, rechts, rechtdoor?’ ‘Terug!’ ‘Mag ik terug?’
Da’s ook geen feestje. Een beetje bekend kan ook maken dat je bij de derde, vierde ontmoeting precies weet wat te doen en wat te laten. Dan heb je alle mogelijkheden immers zo langzamerhand gehad…
Elk huisje heeft zijn kruis(punt)je. Ik voel me gezegend met een extreem slecht geheugen. Kan bijvoorbeeld films voor de derde keer bekijken en weer ontroerd worden en nieuwsgierig zijn naar de plot. Zo ook met kruispunten; ze zijn altijd nieuw voor me. Fascinerend en vol (nou ja, vol: doorgaans hooguit vier) mogelijkheden!
Wat schrijf je kundig om de oorzaak van de ellende heen. :-) Wel, dit is ook niet de plek om al te duidelijk te zijn. Maar: mooi geschreven, helemaal jouw stijl.
@ Lilimoen: om dat joggen moet ik nog even hartelijk lachen, maar dat kan van tijdelijke aard zijn. Die kop koffie met lichttherapie daarentegen kan mijn redding worden.
@ Juna: jij zou nog meer baat hebben bij wat tomtomtalent dan ik – met groot scherm voor slechtzienden of zo.
@ Bart: ja, soms ben je klaar met een stukje en dan gaat het over alles behalve waarover het gaat. Maar ik ben altijd bereid in reacties toelichting te geven, zie verder mijn reactie aan Irene.
En dank voor de vriendelijke woorden, u allen.