De Niet Lief Collectie: Huishoudweek – De Grote Drie

De week van 22 tot 28 oktober 2007 riep het Niet Lief Collectief uit tot Huishoudweek. Ter gelegenheid van de Huishoudweek schreven alle collectiefleden élke dag een stukje over allerlei wel een wee in het huishouden. Dit stukje verscheen op 22 oktober 2007 op nietlief.com.

Onderwerp: huishoudtaakverdeling
Geschreven door: Zezunja

“Yuri“, zeg ik. “Ga eens zitten.”
Dus hij gaat zitten.
“We moeten eens praten”, zeg ik. “Over wat jij doet in het huishouden, en wat ik doe.”
Yuri slikt.

Er zijn drie onderwerpen die in een relatie steevast leiden tot ongemakkelijke situaties. Voor het gemak noem ik ze De Grote Drie. Geld, seks en het huishouden. Voor alledrie geldt: het kan helemaal vanzelf gaan, maar zodra je erover gaat praten, komt het aan op een robbertje eieren lopen.

“Hoe verdelen wij de taken?”, vraag ik.
Yuri laat z’n hoofd hangen.
“Ik ben nog niet goed wakker, zulle. Kom seffens nog maar es terug.”
“Maar het is zo’n leuk onderwerp!”, kir ik. “En ik moet het weten voor de Huishoudweek.”
Yuri leest de krant.

Bij ons thuis gaat het vanzelf, totdat we erover gaan praten. Dat geldt voor geld, dat geldt voor seks en dat geldt voor het huishouden. Wij praten namelijk vaak en veel, en vooral aan het ontbijt. Zonder blikken of blozen handelen we Afghaanse kindertjes af, lossen we Al Gore op en definiëren we het bestaansrecht van het bestaansrecht. En onbesuisd als we zijn, nemen we dan in het voorbijgaan De Grote Drie even mee. Met de slaap nog in onze ogen, ochtendhumeur op de loer. Living on the edge.

“Wij verdelen niet echt hè?”, zeg ik na een kwartiertje geduldig wachten tot Yuri de slaap uit zijn ogen heeft gewreven.
“Nee”, zegt Yuri. “Wij verdelen niet.”
“Wij doen evenveel hè?”
“Ja”, zegt Yuri. “Wij doen evenveel.”
“Jij bent misschien wat grondiger dan ik, maar ik doe vaker ‘iets kleins’.”
“Maar neuh”, zegt Yuri.
“Welles”, zeg ik.
We buigen ons hoofd.

Voor de Grote Drie geldt: je kunt niet anders dan er zo nu en dan heel even over praten – je moet wel: niks gaat áltijd vanzelf – maar daarmee doorbreek je gegarandeerd de magie van de relatie. Het weten dat de ander jou verzorgt als het nodig is. Het erop vertrouwen dat hij jou zal verwennen als de nood hoog is. Het voelen dat zwijgen genoeg is om te krijgen wat je wilt. De magie van hocuspocussamenwerken.

“Okee, misschien hebt ge wel gelijk”, zegt Yuri.
“Ja hè?”, zeg ik.
“Ja”, zegt Yuri. “Maar ik was wel vaker af dan gij.”
“Maar ik doe vaker de was.”
“Ik zet altijd het vuilnis buiten.”
“Ik ruim vaker de huiskamer op.”
“En ik stofzuig vaker het plafond.”
“Maar je hoeft je niet aangevallen te voelen hoor.”
“Nee, gij ook niet.”
“Okee.”
“Okee.”

Ik hou van De Grote Drie. Als alles vanzelf gaat op het gebied van huishouden, geld en seks dan ben ik intens gelukig. Als hij invalt als ik uitgeput ben, en als ik voor hem waarneem als het eropaan komt, dan klopt het. Dan is het zoals ik het wil.

Heel soms is er een punt van aandacht. Dat beschouw ik dan als raften, als belletjetrek, als adrenalinewaardig vertier, als een zondags tijdverdrijf. Ei voor ei loop ik naar hem. Ei voor ei loopt hij naar mij. Een handreiking als in de Sixtijnse Kapel: doodeng, maar kicken als het lukt.

“Vroeger maakte ik mij de wildste voorstelingen van samenwonen. Dat ge alles moet afspreken, regelen, verdelen en organiseren. Maar bij u en bij ons gaat dat vanzelf”, zegt Yuri.
En dat is het moment dat ik voel dat we het ook nog wel even over geld en seks kunnen hebben.

22 oktober 2007 | 2 reacties