De Niet Lief Collectie: De Ondraaglijke Lichtheid Van Vandaag
Dit stukje verscheen op 25 augustus 2007 op nietlief.com. Kaat zwengelde het aan met de volgende inleiding:
“Lieve collectiefgenoten,
Hieronder vinden jullie het, wat ik zelf het mooiste logje vind, dat ik ooit heb geplaatst. Jullie voelen hem vast al aankomen… Wat vinden jullie je mooiste log? Ik ben benieuwd.”
Opdracht: Wat is het mooiste weblogstukje dat je ooit schreef?
Geschreven door: Zezunja
Het is misschien niet het mooiste, maar wel de eerste mooie die ik ooit schreef.
We dronken er een kopje koffie op en praatten elkaar moed in. We fluisterden, lachten, keken en zuchtten. De zon scheen al. We reden en vonden een parkeerplaats. Natuurlijk. En voor de deur. Natuurlijk. Er was markt. Net als vier jaar geleden. We kenden de man nog. Van vier jaar geleden. We tekenden iets. We waren man en vrouw af. We bonkten elkaar op de schouder. ‘Hee, geregistreerd partner’. De man wenste ons een prettige dag. We konden nog de zon in, zei de man bij ons vertrek vrolijk. Ja, zeiden wij vrolijk. Bijna echt. We vermurwden voor de deur een agent. Hij verscheurde de bon. De zon verwarmde de dag. We knepen onze ogen toe. We kochten de zin ‘The only way out is through’ op muziek en we genoten. We lieten ons in de auto vermaken door Hans Teeuwen. Opgelucht lachen. Vijfenveertig kilometer verderop liet de man met stropdas ons iets tekenen. Hij wenste ons een prettige dag. We konden nog de zon in, zei hij vrolijk. Ja, zeiden we vrolijk. Bijna echt. We deden onze ringen af. We aten een verrukkelijke salade en proostten op de toekomst. We kochten de zin ‘Want niets is zo ingewikkeld als niet dood zijn’ en de zin ‘Laat mijn verdriet altijd groter zijn dan het jouwe, zodat het eromheen kan liggen als armen’ op papier. We zagen de eenden in Vinkeveen en constateerden kou op het water. We dronken er nog een biertje op. De zon bleef nog even staan en wij ook. We vergeleken onze kale vingers. Kus. En we gingen ieder ons weegs.
Au!
Zezunja, 19 mei 2004