De enige Amsterdammer met die reflex
Het ging goed, net als toen. Behalve op het moment dat ik de verkeerde kant op pinkte (dat is het Vlaamse werkwoord voor je richtingaanwijzer aanzetten) en in de war raakte. Ik moest een rotonde op en weer af en dat allemaal in luttele seconden en ik kreeg de pinker maar niet de goede kant uit.
In een reflex deed ik het: ik stak mijn arm uit.
Uit het raam? Want in dat geval was u niet eens strafbaar.
Nope, ik sloeg de instructrice zowat in haar gezicht, want ik moest naar rechts. *bloos*
Ik ben een geboren fietser.
Wahahaha x3
vast niet, gewoon een kwestie van wennen. ik groet – zoals het een goede deux chevaux rijder betaamt – alle eenden en berijders die ik tegenkom. de eend bestijg ik nog zelden en ik doe het zelfs als ik loop of fiets… ;)
Schattig.
Dat is (of was?) een legale manier van richting aangeven in een auto. Ik kan me in elk geval verkeersboekjes herinneren van school waarin dat stond aangegeven. Maar daar stond ook nog in dat je als fietser met de rechterarm een op en neer gaande zwaaiende beweging moest maken als je ging stoppen. Het betreft hier boekjes uit 1070 met agenten erin getekent in uniformen uit 1950.
Boekjes uit 1970 natuurlijk…
Het is dat je ‘rechts’ sloeg, maar in veel Afrikaanse landen (tenminste zeker zuidelijk) is dit de geëigende manier om je intenties kenbaar te maken op de weg, wagens dus namelijk ontbreken van richtingaanwijzers. Als Amsterdammer zou je het daar dus vast bijzonder goed doen.
Als dat geen positief gegeven is?
Prutsmuts, dierenbeul die je d’r bent! Je gaat toch geen eend berijden?
Whahahahaha! Die Amsterdamse fietsers in het buitenland. Mag je terugkomen van de instructrice?