We moesten dus heel hard lachen om het advies op de secondelijm: ‘Eventueel vastgeplakte vingers scheiden door er een potlood tussen te rollen.’
Haha. Haha. Haha.
Maar nu zijn we dus heel hard op zoek naar de aceton.
En naar die kerel die altijd het laatst lacht.
Als de war in geen velden of wegen te bekennen is, ben ik weer gewoon mijn oude laconieke zelf.
Mijn idealen zijn doordesemd met realisme. Ik ben zo realistisch dat ik mijn hand er niet voor omdraai al mijn idealen overboord te gooien..
Vrijdag leest Wim Helsen in het laatste item, genaamd Vrienden van de Poëzie, een gedicht van Yuri Maanzand voor.
Ik wil mij wentelen in de angsten van een debutant, zonder daarbij te hoeven denken aan mijn miljoenste pageview die ik dit jaar zeker zou gaan halen als ik geen debuut zou schrijven.
Kunt u mijn lief even succes wensen? Hij doet ce moment namelijk een auditie. U mag dat hier doen, of op zijn eigen webzijde ergens onder het laatste stukje of zo. Update: Het lukte ook zonder u, want hij is geselecteerd. Later meer, hou daarvoor voo...
Hahaha, ik heb die zin nog nooit zo grappig gevonden :p
Zijn jullie alweer los?
Een goed advies kan altijd op de lachspieren werken.
Als ik mijn vingers aan elkaar geplakt wist, kon iedereen wel heeeeeeel lang wachten tot ik weer zou lachen. Ik zou ongetwijfeld de kerel zijn die het allerlaatste lachte…
(overigens, is aceton Vlaams voor potlood?)
aceton: azijngeest
aceton: geest van azijn
aceton: kleurloze vloeistof
aceton: oplosmiddel
aceton: zeer brandbare stof
@ endanik: Yup, da’s Vlaams voor aceton. ;)
Niet in je ogen wrijven!