Als je dompelt, schrijf je niet
Niet schrijven. Hoe erg kan het zijn? Niet erg.
Maar toch. Even een geluidje uit huize Zezunja. Ik dompelde mij dit weekend onder in van alles en nog wat.
Een vriendinnetje dat kwam logeren. Dat was fijn. En gezellig. En inspirerend.
Een oude vriend die kwam signeren en die schreef ‘Voor Zezunja, met wie het goed lachen was’. Dat was ook fijn, en gezellig, en inspirerend.
Een kindje van twee dat voor het eerst zijn spiegelbeeld zag. Waarbij natuurlijk gelijk de vraag rees of het schadelijk is voor een kind als je hem twee jaar lang zijn eigen spiegelbeeld onthoudt. Wat denkt u?
Verder zagen wij donkere nachtkooien, rollende tollen en onszelf in duizendfout op een scherm.
We tekenden mee aan een muurschildering en lieten ons rondleiden in de gewelven van het stadhuis waar een bijzonder fenomeen tentoongesteld werd.
We rookten stiekem sigaretjes, maar we zijn natuurlijk wel nog steeds gestopt, en we aten fijne broodjes en fijne broodjes.
Verder zagen we een leuk programma op tv, misten we een toneelvoorstelling omdat het niet op nummer 16 maar op nummer 161 was en gingen we niet naar het concert waarbij de drummers vooraan stonden en de gitaristen achteraan. Volgens Yuri had ik wel moeten gaan. Net als hij.
Dat was mijn weekend. Dat was waarom ik niet schreef. En verder moet ik heel hard werken.
(het moge duidelijk zijn dat u moet klikken om hier enig touw aan vast te knopen)
z, dat spiegelexperiment kun je ook nog zelf herhalen met jonge poesjes… (is dolle pret hoor…)
Tortoise, daar was mijn lief ook! En wij hebben artefact gemist. Hoewel ik misschien nogal freaked zou geweest zijn van het 2jarige kind-spiegelspektakel.
@ Roosje: Dat heb ik gedaan. Ik heb Sjeik zijn eerste spiegelervaring op de pekjoeter. We hebben in de keuken een meterslange spiegel en ik heb gefilmd hoe Sjeik daar voor het eerst langs loopt. Maar de menselijke variant was een stuk interessanter.
@ Sunnymoon: Ik had ook zo’n mijn bedenkingen voor ik het ging zien. En daarna ook nog. Maar het was heel ontroerend, heel fascinerend en heel raak. En ik kan niet overzien wat de gevolgen zijn, dus voorlopig krijgt de film het voordeel van de twijfel.
Dewerf, de Komeet, Stuk, het stadhuis, Het Depot, en nog zo van die gezellige plekken… Je kan toch alleen maar besluiten dat Leuven knus is, of niet?
Ja hoor. Ik heb niets te klagen.
ben je al boven water?
en toch blijf ik Woody moi een goede titel vinden ;)