Als het een nachtmerrie was geweest
Eigenlijk was het een soort nachtmerrie. Dat ik plots met tien cursisten in een heel klein hokje zit opgesloten. Met tien computers met allemaal een ander besturingssysteem, allemaal verschillende soorten opslagdevices, met allemaal verschillende gebreken. En dan één computer met Windows 98, zonder internet, zonder memorystickherkenner, zonder cd-brander, waarop alle gemaakte stukjes moeten samenkomen. En dat ik dat dan moet regelen.
Het zou een nachtmerrie zijn die ik op verjaardagen zou navertellen. Hoe ik met een soort logikwis in mijn hoofd, met aanvinken en wegstrepen, probeerde te achterhalen hoe ik alles van A naar B zou krijgen. Ondertussen de koelbloedige docent uithangend, in een amechtige poging niet te laten blijken dat logikwissen niet mijn favoriete tijdverdrijf zijn.
Op die verjaardag zou men smalend roepen. ‘Windows 98? Dat meen je niet!’. ‘Alleen een diskettedrive? Geen cd-writer?’ ‘Wel een USB-poort, maar geen contact met nieuwerwetse dingen als memorysticks?’ ‘Wat een nachtmerrie!’. En ik zou dat beamen. Een nachtmerrie.
Het zou een nachtmerrie zijn die ik niet licht zou vergeten. Dagen later zou ik nog wakkerliggen van de franstalige Windows, de cd-drive die niet kan schrijven en de knagende geluiden als A: niet gevonden wordt. Ik zou niet in slaap komen uit angst voor weer een droom over de vraag of er misschien floppy’s in het pand zijn.
‘Floppy’s!?!?’
‘Ja, diskettes.’
Het zou een nachtmerrie zijn die ongeloofwaardig zou worden. Want de printer zou er ook ineens mee ophouden, en de reserveprinter zou niet willen communiceren met de enige computer met een werkende diskettedrive. Het zou allemaal zo ongeloofwaardig worden dat ik àn mijn droom zou weten dat ik droomde.
Uiteindelijk, na twee dagen, zou ik dan met hangende pootjes bij de cursisten moeten melden dat er geen mogelijkheid is hun stukjes naar één punt te brengen. En zoals het een goede nachtmerrie betaamt zou ik moeten toegeven dat logikwissen niet mijn favoriete tijdverdrijf zijn. En in de ultieme nachtmerrie hoor ik dan ergens in het piepkleine lokaal zo’n tuimelende Word-paperclip met oogjes heel hard lachen. Met zo’n echo als in Thriller van Michael Jackson.
Ik voel mij ineens heel oud en gebrekkig en er prikt schaamrood tegen de binnenkant van de huid van mijn wangen (ik laat het uit principe niet toe). Dit, omdat ik nog bijna niets uit mijn Windows 98 computer heb overgezet naar mijn nieuw verworven XP PC (ja, ook al weer hopeloos ouderwets) en mij dus nog zeer innig verbonden voel met het apparaat. De afgelopen 4 jaar aan foto´s zit er bijvoorbeeld nog in.
Maar weet je waarom die foto’s er nog in zitten? Omdat je die dus niet over kunt zetten! Zie verder hierboven. ;)
Windows is evil, Windows 98 op een stokoude PC drijft een mens tot wanhoop.
logikwissen zijn net zo antiek als windows 98. Soduko’s of sudoku’s of zoeits & Vista met talloze toeters en bellen, da’s pas hip. Wel USB poort, maar daarop geen USB floppy of stick kunnen aansluiten… Heppie wel de nodige USB drivers, heppie uw USB settings in BIOS (waarschijnlijk F6 tijdens boot) gesjekt, Zezunja?
om eerlijk te zijn: ik heb me twee dagen geweldig geamuseerd. en veel bijgeleerd. is dit sarcasme of cynisme? nee, gewoon een gemeend compliment!
Amaai da ge daar rustig onder kunt blijven, en dat terwijl ik al zot word als mijne computer niet wil afdrukken…
Hee, je hebt over mijn werk gedroomd.
Hoe dan ook komt het er op neer dat je voor Windows 98 zeeen van tijd moet hebben.
Ik nam mij bij dat ding steeds voor om bepaalde dingen op dat ding te doen als ik langdurig ziek zou zijn o.i.d.
@ teegle: Get real! Of ik op ál de aanwezige computers met dat probleem (3 van de 10) de BIOS heb gecheckt tijdens de cursus? Hahaha!
@ dochter: Dank je wel, het doet me goed dat te horen.
@ smara ratih: Diep in mij zit gelukkig wel een nerd verborgen, maar dit was over the top.
@ Irene: * proest* Arme jij!
Het doet me aan bepaalde cursussen van bepaalde opdrachtgevers van mijn vroegere werkgever denken, die ik moest geven.