het zijn dagen
als een boterham
op een bordje
hap eruit
verlaten door
de man
die beet
en zonder iets te zeggen
wegging
naar oorden
om woorden
en honger
verlegen
droog
en hard
van tanden
tot kaken
kraken
en hij
je ziet
de man
die smeerde
met een mes
en het risico
op
te zijn
(zie ook Acquisitie I – een tweedelig drieluik)
Meermaals dacht ik de afgelopen maanden: wat nou als dit zo blijft? Met die ogen. Wat als ik nooit meer uit het duister raak? Wat als ik alleen nog in donkere kamers naar stemmen kan luisteren? Wat als ik voor altijd de hand van Wannes moet vasthoude...
Maar dat ik eerst in de beugels lig - met eendenbek en al - en vervolgens mijn portemonnee moet zoeken om af te rekenen, daar kan ik maar niet aan wennen.
Ik las zelfs ergens dat er grote kans is dat ik homoseksueel ben (en dat werd dan in één adem genoemd met pervers, zedeloos en ontrouw – om maar even aan te geven waar deze astroloog de homoseksueel positioneert).
Die Japanners staan dan eindeloos met hun neus tegen het raam van ons kantoor geplakt om een glimp op te vangen van het heupgewieg van mevrouw C of de zinderende blik van meneer M
Het klinkt wat vrijblijvend, geen boete willen doen omdat het niet praktisch is. Maar ik ben - vrees ik - tamelijk praktisch, tot op het gratuite af.
In het programma 3 op reis zat afgelopen zaterdag een item over Leuven. Voor iedereen die wil weten waar ik woon: bekijk hier de uitzending online (scroll naar beneden voor linkje ‘bekijk deze uitzending’). Het item over Leuven begint na ...
Meestal ga ik dan op zoek naar chocolade. En dan ga ik nadenken over mijn ondernemingsplan.
prachtig! (las nu pas ook deel 1 en kijk zeer uit naar deel 3, er van uitgaande dat een drieluik daadwerkelijk drie delen telt).
Een tweedelig drieluik. Hmm, is dat net zoiets als ’trio de turbo-twins’?
@ endanik: Merci!
En nee, helaas een tweedelig drieluik, telt maar twee delen. Het spijt me.