Tijd om 2006 de deur uit te toptienen (2)
De 10 minstzeggende en meest willekeurige memorabele momenten van 2006
10. Het moment dat ik op Lowlands in de stromende regen een droge zitplaats onder een parasol had veroverd en ik noodgedwongen een uur lang moest kijken naar tientallen harige onderbenen van mannen die voor mijn neus op tafel stonden te schuilen.
9. Het moment tijdens de overdracht van mijn huis in Amsterdam, toen de koopster met teleurstelling in haar stem zei: ‘Ingericht zag het er veel groter uit’.
8. Het moment in juli dat er drie hoogzwangere vrouwen in onze tuin zaten. En het moment, de volgende dag, dat ik bedacht dat een foto nemen toch het minste was wat ik had kunnen doen.
7. Het moment dat ik me meldde bij de dienst buitenlanders van de gemeente voor een verblijfsvergunning en ik me heel erg blank, heel erg EU en heel erg voorgetrokken voelde.
6. Het moment dat ik hoorde hoeveel het etentje ter ere van mijn afscheid van mijn werk had gekost. Hoe hoog het bedrag precies was weet ik niet meer, maar het ging om veel meer dan ik dacht waard te zijn.
5. Het moment dat ik een oud-student als concurrent zag zitten tijdens een sollicitatie-opdracht. Zij werd het gelukkig ook niet.
4. Het moment dat ik werd meegetroond naar een outdoorverrassing waarvan mij vooraf was verteld dat die binnen zou plaatsvinden, waardoor ik blauw van de kou een waanzinnig optreden van John Zorn zag.
3. Het moment dat mijn Russische klasgenote bij Franse les aan mij vroeg: ‘Nelson Mandela, qui est-ce? Un joueur de football?’.
Dat was nadat ik bij een eerder raadspelletje al eens per ongeluk Mitterrand in mijn hoofd had genomen. Toen vroeg ze: ‘C’est un chanteur?’ Later beperkte ik me bij kwisjes tot David Beckham en Jennifer Lopez. Die wist ze feilloos te raden.
2. Het moment dat iemand op straat tegen mij zei: ‘Hee, ben jij niet Zezunja?’
1. Het moment dat mijn schoonmoeder mijn Imelda Marcos-verzameling één voor een uit de verhuisdoos moest halen, omdat al die schoenen in bulk niet meer in de auto pasten. Dat voelde erg als: kuch, aangenaam, kuch, ik ben Zezunja.
lamok op 2…
@10: jakkes,… oh en stinken dat het daar gedaan moet hebben. Of niet?
@ 3: Nelson Mandela en Mitterand zijn nu ook niet meteen voor de hand liggende figuren en in dat opzicht vind ik wel dat je een hoog Willem Ruis-gehalte hebt.
@ 2: wel, laatst ging ik dus naar mijn tandarts in jouw buurt daar egens aan het Begijnhof en het leek wel of ik overal Zezunjas (Zezunjassen? hoe moet ik in godsnaam jouw naam in het meervoud schrijven) zag. Ik weet niet wat ik zou zeggen als ik je echt ooit zou tegen komen, maar inderdaad,… je bent een BV geworden.
@ 1: zo, en nu weet ik ook weer dat Imelda Marcos een ongelooflijke schoenen-freak was en dat jij niet onder hoeft te doen. Maar waarom die kuch kuch,… owv de schoenen, owv de auto,…?? Dat begrijp ik niet zo goed.
@ Lilimoen: Een BV? Toe maar! En dan te bedenken dat #2 in NL plaatsvond. M.a.w. ik ben BV én BN’er! Wat een faam!
Over #1: nou ik schaamde me A. voor de hoeveelheid schoenen, want die is echt ziekelijk. Zo heb ik zeven paar verschillende All Stars (om maar wat te noemen). Maar als je schoonmoeder dan ook nog al die schoenen apart moet vastpakken… Sommige schoenen stinken, sommige schoenen zijn alleen bedoeld voor in de slaapkamer (if you see what I mean) en sommige schoenen zijn gewoon te veel.
@ Gewebkijk: yup!
die zwarte botjes met hoge hakken mag je gerust hier afzetten als je je collectie wat kleiner wil krijgen
*grijns*
Yuk! Een bedelaar op mijn blog! Ksssjt.
En welke van de vier paar zwarte botjes met hoge hakken bedoel je? ;)
Trouwens: jij wordt hier in huis altijd als voorbeeld genoemd van dat ’t nog erger kan… Hoewel hij altijd weer twijfelt of het erger is of net zo erg.
;P
Vrouwe Zezunja,
Ik onthoud vooral punt
7. Het moment dat ik me meldde bij de dienst buitenlanders van de gemeente voor een verblijfsvergunning en ik me heel erg blank, heel erg EU en heel erg voorgetrokken voelde.
Welkom in Vlaanderen!
Zo’n blank EU moment ken ik ook. Meerdere zelfs.
Toen ik op het vliegveld van Teheran een Iraans meisje opgepakt en afgevoerd zag worden omdat ze een vals NL paspoort had en toen ik daarna bij de vreemdelingenpolitie aan de beurt was, werd mijn paspoort omhoog gehouden “Kijk zo ziet een echt NL paspoort eruit”.
En toen ik in Istanbul langs duuzenden Turken kon voorkruipen omdat ik geen visum had die nagekeken behoefde te worden…
Ik voelde me blank en truttig.
Ah geweldig, het einde van het jaar is in zicht en al het leuks, stoms, vervelends en geweldigs komt weer even voorbij :)
@6: ik was bijna niet eens een computer waard. Herstel: ik ben geen nieuwe computer waard. Alleen een oude bijelkaargeraapte. In bruikleen.
MitterrRand dRaait zich in zijn gRaf genoeglijk nog eens op zijn Rug en denkt tevReden (want dat is het geluk van de doden) zonder wRok:
Zo gaat het dus zelfs met politieke sterren
men gedenkt mij, maar negeert mijn twee r-en
Oeps, mijn dank is groot.