Hoe werkt zo’n koeiding?
In het kader van de eeuwigdurende educatie nog een vraagje.
Toen ik klein was had je van die blikjes die als je ze omdraaide het geboooeeee van een koe lieten horen. Waarschijnlijk bestaan ze nog steeds en ze zijn ook tamelijk universeel, want Yuri heeft er net zoveel herinneringen aan als ik.
Nou de vraag: hoe werkt zoiets? Ik bedoel: wat zit er in dat blikje? Want ik herinner me die dingen van eind jaren zeventig en begin jaren tachtig, dus heel erg super high-tech kan het niet geweest zijn.
En waarom was dat altijd een koe? Waarom had je zulke dingen niet met olifanten, leeuwen en tijgers?
Wie het weet mag het zeggen.
23 december 2006 | 11 reacties
Hmmm. Ik vermoed dat het Koeiending zou moeten zijn, maar dat geheel terzijde.
Zelf heb ik geen idee hoe het apparaat werkt. En inderdaad ken ik alleen de Koe uitvoering, terwijl er naar alle waarschijnlijkheid ook vraag is naar een Cavia versie. Gok ik. Zeer benieuwd of iemand een oplossing heeft.
http://www.bop.vgc.be/didmat/multimedia/geluid/index.html.
Voor het geval u dat geluid nog eens wilt horen.
Hahahaha!
Er zit een soort blaasbalgje van een zakske met ’n stenen gewichtje alsook een minimondharmonica in.
Hoe het werkte weet ik niet, maar als ge er heel hard mee schudde, leek de koe altijd meer op een zieke dan op een gezonde koe.
@ Ivar: Je houdt me voor de gek, you cheeky bastard.
Ik ben echt bloedserieus hoor.
@ Charlotte: Ja, inderdaad en juist dát fascineert me, want dat betekent dat het geluid dat eruit kwam afhankelijk was van de beweging die je maakte.
Ok, ik doe een poging, maar ik vrees dat mijn poging gecorrigeerd gaat moeten worden.
Je hebt een doosje met een dekseltje waar gaatjes inzitten. Dat is de buitenkant. In het doosje zit volgens mij een dingetje met een gewichtje. Indien je het doosje omdraaid zakt het gewichtje naar beneden. Er komt geen geluid omdat de lucht wegkan via de gaatjes in het dekseltje. Indien je het doosje daarna weer omdraaid komt er geluid. Dit komt volgens mij omdat er een ruimte ontstaat waar de lucht niet meer weg kan. Het gewichtje echter dwingt toch dat de lucht zich wegperst. Over wat nu volgt ben ik niet zeker, maar volgens mij zit er een plaatje in het gewichtje wat begint de trillen door de luchtverplaatsing. Daardoor ontstaat het koegeluid. Ik heb helaas geen idee hoe het komt dat het koegeluid eruit komt en geen schaapgeluid ofzo, alhoewel ik denk dat die versies ook bestonden/bestaan.
Maar Flora komt hier net binnen en heeft een andere verklaring: in de jaren 70 ontstond het idee van efficiëntie. En van het onderste uit de kan halen. Verspilling was not done en dus moesten bijvoorbeeld alle onderdelen van de koe na het slachten een nut hebben. Nu wil het verhaal dat dat lukte op de stembanden na. In Friesland (waar er veel koeien zijn en minder olifanten, tijgers en leeuwen) was er een snuggere boerenzoon, Janus Flapstippel genaamd, die op het idee kwam om speelgoed te maken van het restje koe. Hij stopte de stembanden in een leeg zwanworstbilkje, blies er eens over en vandaar,… zo beweert Flora he.
je hebt een rond doosje. dat draai je om (gaatjes naar beneden) –
je voelt dan een gewichtje zakken. als je het weer omdraait zakt het gewichtje opnieuw. de lucht tussen bodem en gewicht ontsnapt en een blatend geluid ontstaat. hoe weet ik niet (ik maak het niet voor je open…)
ik heb dacht ik ook wel eens schaapjes aangetroffen, kan het in Engeland zijn geweest?
Volgens mij waren er ook met schaapgeluiden.. Maar weet het ineens niet meer zeker eigenlijk.