TCTE of Zezunja die in een veel te duur hotel logeert (1)
Dat gaat dus zo.
Ik ben arm en lief is bijna jarig. Ik wil een weekendje weg voor bijna niks en ik ga speuren op internet. Ik vind huisjes met banken vol vlooien, huisjes aan de snelweg, huisjes in het huis van iemand anders en huisjes in gruwelijke oorden als Houten of Zoetermeer. Om over hotels nog maar te zwijgen.
Ik zoek verder en ik reserveer niets.
Als na uren zoeken voor niets de zon dreigt op te komen, stuit mijn oog op een bouwwerk van formaat.
Het Kurhaus.
‘Voor niets’ is anders, maar leuk is het wel. Zeker na de parade van manke, lamme en blinde huisjes die ik zojuist voorbij heb zien trekken.
Ik denk aan gaten. De gaten in mijn hand, de gaten in mijn bankrekening die nodig dicht moeten, liefst niet door weer een ander te gat te crëeren.
Al die gaten!
Ik besluit niet voor één gat te vangen te zijn, wijs een potje aan waar een gat mag ontstaan, vul het reserververingsformulier in en spring er eentje in de lucht. Zo’n gat.
De oude reacties op dit stukje kun je hier lezen. Nieuwe reacties mag je gewoon hieronder plaatsen.
