Ik ook van jou

Ik geloof dat we bij hem thuis in een innige verstrengeling hingen toen hij het voor het eerst zei.
‘Ik zie u graag.’
Eerst drong het niet tot me door. Het is alweer een tijdje geleden en ik begreep het Vlaams nog dagelijks verkeerd. Om maar wat te noemen: precies en zeker worden veel vaker gebruikt in omgekeerde betekenis. Niet precies, niet zeker, het lijkt erop dat, bijna, et cetera, enzovoort. Dat wist ik toen ook nog niet.
Dus toen hij zei ‘ik zie u graag’ deed dat weinig met me. Hij had ook kunnen zeggen: ik ga de vuilbak gaan buiten zetten. Net zo Vlaams en voor mij net zo weinig betekenis.
Het bezonk. Het zinnetje.
En ik bezonk ook. In zijn nek of zo.
Tot er ineens een gloeilamp boven mijn hoofd verscheen.
Ik zie u graag!
Hij zegt dat-ie van me houdt!
Nou ben ik niet het type dat op een kalendertje bijhoudt wanneer en hoe vaak manlief ‘ik hou van jou’ zegt, maar ik ben wel dol op liefdesverklaringen. En dit was er eentje. ’n Pure, een van de helderste soort.
Sindsdien probeer ik het te onthouden. Graag zien betekent niet dat je daarna een stevige boom over The Office of The Soprano’s op moet zetten, want god wat zie ik dat graag. Nee, het betekent dat je elkaar een zinderende zoen moet geven.
En dan zeg ik dus terug: ik ook van jou.
De oude reacties op dit stukje kun je hier lezen. Nieuwe reacties mag je gewoon hieronder plaatsen.