Gedrogeerd

Las het stukje Liefde vs.Angst op het wetenschapsweblog van de VPRO en daalde af in mijn herinnering.

januari of februari 1994 – ’n simpele maandagavond

20:00
Ik sta bij de Aantrekkelijke Man voor de deur. De Aantrekkelijke Man is zo goed als onbekend voor me. Ik vind het spannend.

23:30
De Aantrekkelijke Man heeft indrukwekkend voor me gekookt en heeft me herhaaldelijk lijntjes en pilletjes aangeboden. Ik heb telkens weer afgeslagen. Harddrugs zijn niet mijn kop thee.

0:30
De Inmiddels Iets Minder Aantrekkelijke Man heeft het zich goed laten smaken. Op alle fronten. De Inmiddels Iets Minder Aantrekkelijke Man wordt langzaam minder aanspreekbaar. Hij is voortdurend op zoek naar een xtc-pil die hij is kwijtgeraakt. Hij vindt hem niet. Ik vind het stom gezeur.

01:00
Ik drink mijn biertje op en zie dat de Steeds Minder Aantrekkelijke Man op de bank in slaap is gevallen. Ik besluit te vertrekken.

01:05
Ik zoek mijn jas. Ik voel me vreemd. Veel lichaamsdelen tintelen. Mijn kaak begint een onvrijwillige glimlach aan te nemen. De Onaantrekkelijke Man is in diepe slaap.

01:10
Verdomd! Dit gevoel ken ik! Van de twee experimentjes met xtc.
De Afstotelijke Man is absoluut niet wakker te krijgen. Laat staan tot verantwoording te roepen.

01:20
Ik zoek een telefoon. Bel een Goede Vriend die in bed Love Boat op video ligt te kijken, want ook voor hem is het een simpele maandagavond. Ik leg het verhaal (voor zover dat mogelijk is) uit en vraag om gezelschap.
De Goede Vriend blijkt een Heel Goede Vriend en zegt dat hij wakker zal blijven en dat hij begrijpt dat ik liever niet in mijn eentje ga zitten spacen.

1:25
Al tintelend stuiter ik de trap af. En vloek nog eens hartgrondig op de slapende Zeer Afstotelijke Man.
Ik kom buiten. Er ligt sneeuw. Dat lag er net nog niet.
Niet een beetje sneeuw, maar een centimeter of 15.
Amsterdam is doodstil. Het is tenslotte een simpele maandagavond.

1:35
Zonder besef van tijd peddel en ploeg ik op mijn fietsje door de sneeuw. Alles klinkt dof. Eigenlijk bevalt het euforische gevoel me wel. Alleen op de wereld en dan weten dat je elk moment kunt opstijgen.

2:00
Over het kippeneindje fietsen, doe ik meer dan een half uur. Onduidelijk is of dat door de sneeuw komt of door mijn bizarre staat van zijn. Mijn Zeer Goede Vriend is in slaaptenue.

4:00
Ik blijf opgewekt babbelen, terwijl mijn Zeer Goede Vriend tegen de slaap vecht. Ik voel me lekker en onoverwinnelijk. Herhaaldelijk bekijk ik mijn pupillen, die ondanks het felle keukenlicht groot blijven.

5:30
Mijn Goede Vriend is in slaap gevallen en ik vermaak me. Ik stort me op de Fawlty Towers-video’s. Kijk alle afleveringen achter elkaar. Lach hardop, terwijl alles blijft tintelen.

8:30
Mijn stamcoffeeshop gaat over een half uur open. Ik fatsoeneer mij en loop met kraaloogjes richting een warme bak cappuccino.

9:00
Talloze vrienden en kennissen komen binnen, als altijd. Ze komen voordat hun werk of college begint even thee of koffie drinken. Of ze zijn klaar voor een ochtendje hangen. Net als ik. Ik praat met iedereen. Maak grapjes, bied rondjes aan. Ik flirt met Jan en alleman en maak vrienden bij de vleet. Alsof ik een avondje uit ben.

10:30
Het extatische gevoel verdwijnt. Ik taai af, ga naar bed.

Met dank aan de Achteraf Bezien Zeer Onaantrekkelijke en Uiterst Onbetrouwbare Vreemde Man.

Nieuwe reacties kun je hieronder plaatsen.
Oude reacties op dit stukje staan hier.

1 december 2003 | Geen reacties

«

»

Geef een antwoord

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

0 Reacties

© 2020 Maartje Luif & KLEO, met dank aan Wannes Daemen • Leveringsvoorwaarden

Stuur een mailtje

Wil je meer informatie of heb je vragen? Mail mij!

Wordt verstuurd

Login met je gegevens

Je gegevens vergeten?